به گزارش پایگاه تحلیلی خبری بانک و صنعت، . نکته‌ای که باید آن را مورد تذکر قرار داد این است که باوجود این توفیقات، فعالان عرصه کشاورزی کشور از دو فقر اساسی رنج می‌برند. نخستین کمبود که این روزها با سرمازدگی محصولات کشاورزی، بیش‌ازپیش زیر ذره‌بین قرار گرفته، فقر ابزارهای بیمه‌ای است.
واقعیت اینکه پرداختن به امر تولید کشاورزی در ذات خود ریسک بالایی دارد و در کشوری همچون ایران که مخاطرات طبیعی از قبیل سرما و خشکسالی و آفات و بیماری‌های دامی و غیره درصد وقوع بالایی دارند، این ریسک افزون‌تر است.
این ریسک به‌طور قطع باید باید توسط بیمه‌گران تعدیل شود حال آنکه شرکت‌های بیمه‌ای در این زمینه اقدام موثری نداشته‌اند و صندوق بیمه محصولات کشاورزی که با متولی‌گری دولت فعالیت می‌کند نیز نمی‌تواند جوابگوی نیازها باشد. در کشورهای پیشرفته حتی بیمه بارندگی هم تعریف شده تا ریسک کاهش بارش‌ها هم توسط شرکت‌های بیمه‌ای پوشش داده شود ولی در کشور ما متاسفانه باغداران در آستانه برداشت و عرضه مرکبات به بازار دچار سرمازدگی می‌شوند و جای خالی بیمه را کاملا حس می‌کنند. دومین مشکل اساسی در بخش کشاورزی، فقر ابزارهای مالی است.
در کشورهایی که بخش کشاورزی توانمندی دارند، ابزارهای مالی به کمک ذینفعان این بخش می‌آید و مشکلات ناشی از ضعف مالی کشاورزان یا نبود نقدینگی در مقاطع مورد نیاز به وسیله این ابزارهای مالی رفع می‌شود.
در ایران نبود ابزارهای مالی موجب شده که کشاورزان کمترین امکان را از ارزش افزوده‌ای که می‌آفرینند، ببرند و تلاش‌هایی هم که تاکنون برای ایجاد این ابزارها صورت گرفته در همان قدم‌های ابتدایی با مشکلاتی مواجه شده است، مثلا کارت اعتباری خرید نهاده، باوجودی که از سال 93 تعریف شده در پیچ و خم مشکلات بروکراتیک و ضعف تعامل و همکاری بین دستگاه‌های مرتبط تاکنون به مرحله اجرایی نرسیده است. حل این دو مشکل، نیازمند بازنگری در وظایف بیمه‌ها و بانک‌ها و موسسات مالی نسبت به بخش کشاورزی است و این امریست که ضرورت آن با توسعه بخش کشاورزی، روز‌به‌روز بیشتر احساس می‌شود.
