به گزارش پایگاه تحلیلی خبری بانک و صنعت ، در نسخه پیچیده شده برای این صنعت در ابتدای امر حمایت مقطعی برای عبور از چالش های این بخش پیش بینی شده و پس از آن در نسخه بلندمدت نیز کیفیت و بهره وری و برنامه ریزی بدون حمایت های دولتی مدنظر قرار گرفته است.
براساس آمار اعلام شده، تعداد کارخانه های تولید سیمان از 30 کارخانه با ظرفیت تولید 5/ 29 میلیون تن در سال 1380 به 74 کارخانه با ظرفیت تولید 83 میلیون تن در سال 1396 افزایش یافته است. روند رو به رشد ایجاد کارخانه های تولید سیمان در سال های اخیر در حالی صورت گرفته که چالش های منطقه ای از یک سو و رکود ساخت و ساز در بخش مسکن از سوی دیگر، تولید این محصول استراتژیک را با رکود مواجه کرده است به طوری که براساس آمارهای اعلام شده تولید کلینکر در نیمه نخست سال جاری نسبت به مدت مشابه سال قبل کاهش نزدیک به 3درصدی داشته و تولید سیمان نیز در همین مدت افت بیش از 3 درصدی را تجربه کرده است.
این وضعیت در بخش صادرات نیز کاملا نمایان است؛ روندی که موجب شده تا ایران از جایگاه چهارم تولیدکنندگان سیمان در دنیا در سال 2014 به جایگاه ششم در سال 2016 تنزل رتبه پیدا کند و پس از کشورهای ترکیه و ویتنام قرار گیرد. تنزل رتبه ایران تنها به بخش تولید منحصر نشده، بلکه براساس آمار اعلام شده ایران جایگاه صادراتی خود را نیز در مدت زمان مذکور از دست داده است؛ به طوری که ایران در سال 2014 دومین صادرکننده سیمان در دنیا محسوب می شد، اما در سال 2016 به جایگاه سوم تنزل رتبه پیدا کرد، ضمن اینکه براساس پیش بینی های انجام شده تا پایان سال 1397 ایران در جدول صادرکنندگان سیمان دنیا به جایگاه هشتم و پایین تر از ترکیه افت خواهد کرد. تنزل رتبه ای که عبور از آن با یافتن بازارهای جدید صادراتی و خروج بخش مسکن از رکود گره خورده است و فعالان بخش خصوصی معتقدند باید بازارهای جدید به سبد صادراتی کشور افزوده شود.
چالش های پیش آمده برای این صنعت در حالی است که براساس سند برنامه راهبردی وزارت صنعت، معدن و تجارت، «کسب جایگاه سوم جهان با ظرفیت تولید سالانه 120 میلیون تن و رتبه اول در صادرات جهانی و ظرفیت تولید در منطقه» برای این صنعت استراتژیک درنظر گرفته شده است و با توجه به هدف گذاری صورت گرفته باید راهکاری اساسی برای برون رفت از چالش های این بخش درنظر گرفت.
