به گزارش پایگاه تحلیلی خبری بانک و صنعت,حضور اعضای هیات مدیره؛ کارکنان و دانشگاهیانی که در این همایش حضور دارند گرامی می دارم و از سندیکا و پژوهشکده بیمه که در برپایی این همایش تلاش کردند، سپاسگزارم. جناب نهاوندیان رئیس محترم دفتر و سرپرست نهاد ریاست جمهوری که به جمع ما خواهند پیوست و از فرمایشات ایشان بهره خواهیم برد.
موضوع همایش امسال بیمه، توانگری مالی و توانمندی مدیریتی است . توانگری مالی به این معنا که شرکت های بیمه قادر به ایفای تعهدات خود باشند و طبیعی است که مهمترین عامل در توانگری مالی سرمایه شرکت های بیمه است. من خلاصه مسایلی را در باب نکاتی که باید از زبان رییس کل بیمه مرکزی بشنوید، عرض میکنم تا پس از آن برای اغتنام از فرصت از حضور مقامات ارشد اقتصادی کشور بهره مند شویم.
در حال حاضر سرمایه به چالشی در صنعت بیمه تبدیل شده و اکثر شرکت های بیمه به دلیل بازده پایین قادر به جذب سرمایه کافی برای پوشش همه ریسک هایی که دارند، نیستند.
یکی از مصوبات دولت این است که حداقل سرمایه برای تاسیس شرکت های بیمه را تعیین کرده و این موضوع در حال حاضر به دلیل عدم مشارکت سهامداران وسرمایه گذاران در افزایش سرمایه تبدیل به چالش مقرراتی شده و از طرف دیگر بازده پایین توجیه اقتصادی برای افزایش سرمایه را ندارد و مدیران شرکتهای بیمه این چالش را با سهامداران شان دارند.
راه حل مطلوب آن است که ما به جای تعیین سرمایه برای شرکت های بیمه با توجه به اینکه در حال حاضر حاشیه توانگری به عنوان یک معیار قابل قبول در صنعت بیمه جا افتاده و انشالله با اصلاحی که در آیین نامه انجام می دهیم ،حاشیه توانگری به معیار دقیقی برای ارزیابی توانایی و تعهدات شرکت های بیمه تبدیل خواهد شد و به صنعت بیمه و شورای عالی بیمه اجازه بدهد تا براساس معیار حاشیه توانگری و سرمایه ای وارد و شرکت های بیمه شکل بگیرند . در دنیا یک معیار وجود دارد و به شرکتهای بیمه اجازه می دهد ? برابر سرمایه" صدور" بیمه و ? برابر آن "نگهداری" داشته باشند.حتما یک مقیاس اقتصادی برای شرکت های بیمه وجود دارد که باید در شورای عالی بیمه و شرکت های بیمه مقیاس اقتصادی آن را پیدا کنیم و اجازه دهیم همه فعالان و علاقمندان و به خصوص افراد حرفه ای و صاحب تجربه مدیریتی و عملی در صنعت بیمه امکان تاسیس شرکت بیمه و سهامداری در شرکت های بیمه را داشته باشند . نکته دیگر آن است که در این توانگری مهم است بحث آن است که شرکت های بیمه باید در تعیین حق بیمه به گونه ای عمل کنند که بتوانند همه خسارت ها و هزینه ها را پوشش دهند.
نکته دیگر دراین بین، جنگ قیمت هایی است که در حال حاضر بین شرکت های بیمه رواج یافته و یکی از آسیب هاست و به بیان دیگر انتقال مشکلات امروز به فردا و سالهای آینده است و این موضوع باید در بحث توانمندی مدیریتی که دراین سمینار مطرح شده مورد توجه مدیران صنعت بیمه قرار بگیرد.
مدیران صنعت بیمه در صورتی که توانگریشان از یک حدی کاهش یابد باید تدابیری بیندیشند. برای مثال اینکه شرکتی برای سالهای متوالی توانگری پایینی داشته باشد به این معناست که اراده مدیریتی برای حل این مساله وجود ندارد و این اراده مدیریتی در بخش جنگ قیمت ها است که از آسیب های جدی است که باید مدیران صنعت بیمه برای آن چاره اندیشی کنند.
بحث دیگری که امروز و در شرایط اقتصادی کشور اهمیت دارد ، بحث اشتغالزایی صنعت بیمه و نقش موثر آن در این زمینه است. صنعت بیمه توانمندی اشتغال فوری و موثر در همه پهنه جغرافیایی کشور را دارد.
وقتی یک شرکت بیمه با 100میلیارد تومان سرمایه تاسیس می شود ،حداقل 300 نفر پرسنل و هزار نماینده می خواهد . در صورتی که بروکراسی ارزیابی سهامداران و متقاضیان تشکیل شرکت بیمه را و بروکراسی آن را کاهش دهیم و در مدت کمتر از یکسال رسیدگی کرده و مجوزهای لازم را صادر کنیم و منع سرمایه از شرکت ها برداشته شود ،صنعت بیمه قابلیت اشتغالزایی بالایی را دارد.
در شرایطی که می رود تا تحریم ها از اقتصاد ایران حذف شود صنعت بیمه باید خود را برای برعهده پرفتن شهم و نقش موثری از اشتغالزایی آماده کند.
بحث دیگری که امروز حائز اهمیت است و شاید هم به توانگری مالی و توانمندی مدیریتی مربوط است بحث شکل گیری ذی نفع واحد است که ما در بسیاری از شرکت های بیمه شاهد شکل گیری ذی نفع واحد هستیم . سهامدار عمده ای که ظاهرا بیش از 20 درصد سهام مقرری - که در قانون تاسیس آمده - را ندارد اما به شکل غیر مستقیم شرکت بیمه را اداره می کند.
ذی نفع واحد در شرکت بیمه مزایا و معایبی دارد . در مزایا آن می توان به مدیریت منسجم و یکپارچه اشاره کرد . این اختلافاتی که در هیات مدیره برخی شرکتهاست در شرکتهایی که دی نفع واحد دارند کمتر است و برای تامین سرمایه تقریبا مشکلی وجود ندارد و حال این ذی نفع واحد یک بانک یا مجموعه ای سرمایه دار است. مزیت دیگری که دارد پاسخگو بودن است که می شود در هماهنگی که میان نهاد ناظر و ذی نفع وجود دارد در صورت بروز بحران این مشکلات را مدیریت کرد و این تجربه را در خصوص یکی از شرکتهای بیمه داشتیم که در هماهنگی با ذی نفع واحد با افزایش سرمایه و کمک به انسجام مدیریتی و اصلاح شیوه مدیریتی مشکلات آن برطرف شد.
اما ذی نفع واحد، مضار دیگری هم دارد که باید مورد توجه قرار گیرد و آن این است که بسیاری از ذی نفعان برای تامین منابع مالی شرکت بیمه تاسیس میکنند و این موضوع ریسک دارایی ها را بسیار بالا می برد . بسیاری از آنها از طریق فشار برای انتصاب مدیران غیر حرفه ای تلاش دارند . برخی از سرمایه گذاری ها شرکت را به سمت و سویی می برند که ریسک آن بالاست و این به نظر من برای شرکت، آسیب رسان است که باید مساله شکل گیری شرکتها در کنار مساله جنگ قیمت ها مورد توجه مدیران صنعت بیمه قرار گیرد.
بحث دیگری که رویاروی ماست بحث شرایط پساتحریم است و ما شاید در وهله اول در صنعت بیمه به سرمایه خارجی آنچنان نیازمند نباشیم ؛گویی اینکه سرمایه خارجی همراه با خود مزیت های دیگری هم دارد اما از آنجایی که تاکنون ما نشانه ای از حضور سرمایه خارجی ندیدیم بنابراین آن را در اولویت هایمان قرار ندادیم.بحث اساسی این است که بابرداشته شدن تحریم ها بیمه گذاران بزرگ که قبل از تحریم بیشتر به بازار خارج توجه داشتند و به طور مستقیم با بیمه گران خارجی طرف می شدند باید تمهیداتی اندیشیده شود به خصوص از طرف هیات دولت که این بیمه گذاران بزرگ در حوزه نفت، گاز و انرژی و هواپیمایی و کشتیرانی از طریق شرکتهای بیمه داخلی پوشش لازم را دریافت دارند و طبیعی است تا شرکت های داخلی نسبت به توزیع ریسک مناسب با شرایط بازار بین المللی اقدام کنند اما چنانچه به رویه سابق عمل شود براساس همه تحربیات مدیریتی که در دوران پساتحریم در ارزیابی ریسک و مدیریت خسارات داشتیم و نهادهایی که به شکل صندوق و کنسرسیوم برای مدیریت بحران به وجود آمد همه بلا اثر خواهد بود.
نکته مهم دیگری که ما در شرایط پسا تحریم بیش از همه نیازمند آن هستیم دانش بیمه ای و به ویژه سامانه های بیمه ای در زمینه core insurance هستیم و با توجه به کور اینشورهایی که امروز در بازار هست و محدودیتی که پیش روی آنهاست ما باید تلاش کنیم تا با استفاده از کور اینشورهایی که امتحان پس دادند و قابلیت استقرار و پشتیبانی در کشور را دارند، بهره بگیریم.
نکته دیگری که در پساتحریم، اهمیت ویژه ای دارد آموزش حرفه ای است که صنعت بیمه در دوران تحریم از آن محروم مانده است و مدیران و کارشناسان ما به رغم تجربیاتی گران قدری که در کار مدیریتی بیمه آموخنتند اما از دریافت گواهی نامه معتبر از مراجع رسمی محروم مانده اند و مدارک حرفه ای نداریم که در ارزیابی صلاحیت مدیران مورد استفاده قرار گیرد.ما در ارزیابی مدیران کلیدی صنعت بیمه در نبود مدارک حرفه ای، ناچار هستیم به مدارک دانشگاهی و مدارج تجربی تکیه کنیم که این مدارک بیانگر توانایی واقعی و احاطه افراد به کار بیمه گری نیست.
بحث دیگر در پسا تحریم مساله رتبه بندی است . شرکتهای بیمه ایرانی به لحاظ نیروی انسانی ،سرمایه و شیوه ها و فرایندهایی که در شرکت تعبیه کرده اند واجد شرایط رتبه بندی خود هستند و باید در معرض این رتبه بندی قرار گیریم تا بازار رقابتی صنعت بیمه از معیار مشخص برای مشتریان خود بهره مند باشد.
موضوع دیگر در شرایط پسا تحریم این است که ما تنها خریدار بیمه و خدمات بیمه ای نیستیم ما هم عرضه کننده و هم خریدار بیمه هستیم و شرکت های بیمه در تعاملات با بیمه های خارجی بایدبه این نکته توجه کنند که ما فقط خریدار بیمه اتکایی از خارج نباشند و اینکه اجازه ندهیم تا توانایی ایجاد شده در صنعت بیمه کشور خودش رادر معرض آزمون بگذارد که این موضوع قابل قبول نیست .امیدواریم با منطقی کردن ضریب حاشیه توانگری و محاسبات دقیقی که پژوهشکده بیمه در حال انجام آن است و امروز گزارشات خود رادر مورد آیین نامه 69 در معرض صاحبنظران و متخصصان حاضر در این همایش می گذارد ،و ما در شورای عالی بیمه بااصلاح این آیین نامه جامعیت بیشتری به آن می دهیم تا معیار قابل قبولی در منظر افکار عمومی قرار گیرد .
من از همه مهمانان خارجی که دعوت ما را پذیرفتند و در این جمع حضور یافتند و از همه شرکتهای خارجی و از همه شرکت کنندگانی که برما منت گذاشتند و دعوت ما را پذیرفتند، تشکر میکنم و برای همه شما توفیق و تندرستی آرزو میکنم و امیدوارم صنعت بیمه با کسب اعتبار ازجامعه و کسب اعتبار از تصمیم گیران در نظام جمهوری اسلامی خدمتگزار رشد و رفاه کشور عزیزمان باشیم .
