به گزارش پایگاه تحلیلی خبری بانک و صنعت به نقل از سازمان تامین اجتماعی، دکتر علی ربیعی در سمینارفنی منطقه ای اتحادیه بین المللی تامین اجتماعی، با تاکید براینکه تامین اجتماعی با آلام و رنج مردم مرتبط است، گفت: نشستها و مراسمهایی از این دست میتواند نتایج امیدوارکنندهای از حیث رفاه اجتماعی برای کارگران داشته باشد.
وی با اشاره به محرومیت کارگران بخشهای فرودست اظهار داشت: رابطه بسیار پیچیده و نزدیکی بین توسعه و تامین اجتماعی وجود دارد و اگر توسعه را به مفهوم رشد بگیریم، بالا رفتن رشد اقتصادی بدون نظام تامین اجتماعی منسجم ممکن نخواهد بود.
وی با اشاره به نظریههای توسعه در کشورهای در حال گذار از اقتصاد غیر رسمی به رسمی گفت: نظریات توسعه در کشورهای در حال توسعه آنچنان که باید به رفاه نینجامیده است و حتی نظریه بازتوزیع در خصوص توزیع عدالتمحورانه سرمایههای اجتماعی در کشورهای در حال توسعه چندان موفق نبوده است.
دکتر ربیعی با تاکید بر توان سازمان تامین اجتماعی و نظام بیمههای اجتماعی در زدودن فقر از اقشار محروم گفت: برنامهریزی برای هدفمندی تامین اجتماعی فراگیر به ساختارهای اقتصادی توسعهمحور احتیاج دارد و این توسعهمحوری بدون نظام تامین اجتماعی فراگیر ممکن نخواهد شد.
وی با اشاره به ورشکستگیهای اقتصادی و رکود حاکم بر کشور یونان گفت: باید با در نظر گرفتن اقسام نظریات توسعه که بنده بر روی آنها مطالعاتی داشتهام پیچیدگی ساختارهای جهان سوم را با در نظر گرفتن سیاستهای رفاهی و پرهیز از شعارزدگی بهبود بخشیم.
وی با اشاره به عقبماندگی دستمزد و تورم اظهار داشت: سیاست نزدیک کردن تورم و دستمزد باید به تدریج و نه یکباره انجام شود زیرا به یکباره عمل کردن در این خصوص نه تنها کمکی به کارگران، اقشار محروم و طبقه مزدبگیر نخواهد کرد بلکه رکورد تورم را بیشتر خواهد کرد.
وی با اشاره به نشریات سازمان بینالمللی تامین اجتماعی، گفت: نشریات این سازمان به خوبی اولویتهای سیاستگذاری در حوزه تامین اجتماعی را تدوین کردهاند و ما میتوانیم با بهرهمندی از آنان در توسعه فراگیر با محور نظام تامین اجتماعی منسجم بهرهمند شویم.
دکتر ربیعی در پایان با اشاره به اینکه 11 میلیون نفر در کشور در سالهای اخیر با سرانه 36 هزار تومان بیمه شدهاند گفت: در کنار بیمه درمان باید به بیمههای اجتماعی نیز به عنوان نظام خدمات اجتماعی توجه داشته باشیم که این دو مکمل هم هستند و بدون در نظر گرفتن یکی وجود آن یک دیگر معنا نخواهد داشت.