البته باید اذعان داشت که بازار صرفاً به لیست دارایی های شرکت ها نگاه نمی کند، بلکه عوامل دیگری همچون نسبت های بنیادی، پلن های عملیاتی، سرمایه گذاری و... در تصمیم گیری سرمایه گذاران ارزش محور و بلندمدتی دخیل خواهد بود.
بانک دی با سرمایه اسمی 13.5 هزار میلیاردی از نقطه نظر تجدید ارزیابی دارایی ها، حرف های زیادی برای گفتن داشته و از پرپتانسیل های بازار به حساب می آید. در مهر ماه 1401، کادر مدیریتی بانک دی افشائیه مربوط به دارایی های تملیکی بانک را روانه کدال شرکت کرده و در این فایل 9 صفحه ای به بیش از 140 مورد ساختمان و زمین اشاره شده که ارزش روز آن ها به هیچ وجه با رقم 961 میلیارد تومانی مندرج در سرفصل «دارایی های مشهود» صورت های مالی منتهی به شهریور 1402 قابل قیاس نیست.
در حقیقت این رقم 961 میلیارد تومانی ارزش دفتری دارایی ها بوده که از منظر ارزشگذاری فاقد هر گونه اهمیتی است؛ چرا که سرمایه گذاران ارزش محور برای محاسبه ارزش ذاتی بیزینس به ارزش روز دارایی ها نگاه می کنند نه ارزش دفتری یا بهای تمام شده آن ها.
بر اساس استاندارد حسابداری شماره 11، در صورت موافقت هیأت مدیره، مانده حساب تجدید ارزیابی دارایی ها می تواند به صورت دوره ای و بر حسب میزان استفاده از دارایی ها به حساب سود انباشته منتقل گردد. بنابراین یکی از پوینت های مثبت این لیست بلند بالای دارایی های بانک دی را می توان کاهش حساب زیان انباشته شرکت دانست. از سوی دیگر، چنانچه مدیریت بانک اقدام به فروش این دارایی ها کند، نه تنها مانده حساب زیان انباشته به سود انباشته تبدیل خواهد شد، بلکه از محل نقدینگی ایجاد شده نیز موتور عملیاتی بانک جان تازه ای خواهد گرفت و با تقویت بنیه مالی و سرمایه گذاری، پتانسیل های سودآوری بانک چندین برابر خواهد شد.
البته از تأثیر این تجدید ارزیابی بر سرمایه های نظارتی لایه 1 و 2 بانک نیز نباید غافل شد؛ به این صورت که اگر مانده حساب تجدید ارزیابی این دارایی ها منبع افزایش سرمایه بانک قرار گیرد، با افزایش میزان سرمایه نظارتی لایه 1 و 2، شاهد بهبود اساسی نسبت کفایت سرمایه خواهیم بود؛ نسبتی که نقش بسیار مهمی در رتبه بندی اعتباری و عملیاتی بانک ها دارد.
عملکرد بانک در نیمه نخست 1402 یک تفاوت فاحش با رقبای خود داشته و آن هم کاهش چشمگیر یکی از مهم ترین نسبت های عملیاتی صنعت بانکداری است، نسبت مطالبات غیرجاری به تسهیلات اعطا شده یا همان نسبت NPL. توجه داشته باشید که مطالبات غیر جاری در برگیرنده دو سرفصل مطالبات معوق و مشکوک الوصول بوده که هر دو منشأ ایجاد ریسک های اعتباری و مالی برای بانک هستند، فلذا رشد این نسبت به معنای بازگشت دیرتر تسهیلات اعطا شده به چرخه عملیاتی بانک بوده که خود کاهش بهره وری و حاشیه سود بانک را به دنبال دارد.
بنابراین روند افزایشی نسبت مذکور به هیچ وجه نشانه مثبتی برای سرمایه گذاران نیست. خبر خوب برای سهامداران بانک دی آن است که طی 6 ماهه نخست 1402 نسبت NPL بانک به میزان 20% بهبود یافته و با کاهش 2.7% به 13.8% رسیده است و این یعنی همزمانی چند رویداد مثبت نظیر افزایش میزان وصول مطالبات، کاهش مطالبات معوق، گردش بهینه سرمایه مالکان و... که اثر قابل ملاحظه ای بر سودسازی بانک خواهد داشت.
گفتنی است که اخیرا نماد معاملاتی شرکت، «دی»، به بازار پایه منتقل شده که این رویداد را می توان اتفاق مثبتی برای سرمایه گذاران ریسک گریز در نظر گرفت، چرا که دامنه نوسان سهم ها در این بازار محدودتر بوده و در روزهای بحرانی بازار سرمایه، سهامداران کمتر متضرر خواهند شد.
