به گزارش پایگاه تحلیلی خبری بانک و صنعت، معاون سازمان توسعه تجارت ایران در این نشست گفت: در صنعت فرش دستباف سهم ایران حدود 25 درصد از کل تجارت این صنعت در دنیاست و ایران با صادراتی در حدود 450 میلیون دلار، نقش مؤثری در بازار فرش دنیا دارد.
محمدرضا مودودی در ادامه افزود: برخلاف برخی دیدگاه ها، رقیب اصلی فرش ایرانی، نه رقبا و نه مصنوعات مشابه هندی و افغانی هستند، بلکه سبک زندگی مردم است که در حال تغییر است و صنعت فرش دستباف نتوانسته خود را با این تغییرات سبک زندگی به ویژه تمایلات و خواسته های نسل جدید هماهنگ کند.
مودودی با اشاره به بازار 2 میلیارد دلاری این صنعت در دنیا ادامه داد: در حالیکه صنایع دیگر نظیر صنعت شکلات، لوازم آرایشی و بهداشتی، صنعت غذا و دارو و ... سهم چندصدمیلیارد دلاری در تجارت جهانی دارند، دو میلیارد دلار صنعت فرش دستباف رقم قابل ملاحظه ای نیست و بر همین اساس باید سهم تجارت آن در دنیا افزایش پیدا کند و این یا مستلزم تغییر فرهنگ مصرفی مردم دنیاست که به استفاده از فرش دستباف علاقمند شوند و یا باید تجارت سنتی این صنعت را بازنگری و بازتعریف کرد.
وی در همین راستا توضیح داد: «بازار کوچک فرش دستباف به معنای کم اهمیت بودن آن نیست بلکه معنای آن این است که باید این موقعیت را تغییر داد و بازار این صنعت را تا چندین برابر در سطح دنیا افزایش داد.»
دبیر کمیسیون ملی برند تجاری ایران یادآور شد: دلیل این بازار کوچک این است که متأسفانه در کشور ما فقط به ساخت و تولید توجه می شود و اهمیت طراحی و برندسازی که بخش سودآور هر صنعتی را تشکیل می دهند، مورد غفلت قرار گرفته اند و بدیهی است که وقتی فقط بر ساخت و تولید تأکید می شود، رقابت ها در سطح کارگران و بافندگان کشورها - که عمدتاً نیز فقیر هستند- تنزل می یابد. کشورهایی که نیروی کارشان با رقم های بسیار پایین دستمزد می گیرند و رقابت با آنها برای تولید کنندگان ما بسیار سخت و دشوار خواهد بود.
وی ادامه داد: در حالیکه اگر به برندسازی توجه ویژه می شد، شاید یک فرش نفیس ایرانی صدها هزار دلار ارزش پیدا می کرد و ما از دام رقابت در ساخت و تولید نجات پیدا می کردیم. ولی متأسفانه ما شاهدیم که هر بار از فرش ایرانی سخن به میان می آید، تصویر بافندگان روستایی نشان داده می شود که مشغول بافتن تار و پودهای یک فرش دستباف هستند و کمتر کسی به هنر طراحی، نقش زنی و اصالت تار و پودهای یک قالی تأکید می کند و همین انگاره سبب شده که مصرف کننده غربی هنر دستبافی را به حساب ضعف در تکنولوژی ساخت بگذارد نه اینکه این فرش بافته شده با دست یک مزیت هنری است.»
مودودی همچنین افزود: «ولی در عین حال از آنجا که فرش ایرانی به نوعی شناسنامه هویتی فرهنگ، تمدن و هنر ایرانی است و باید همچنان در صدر توجه دولت قرار داشته باشد و اهمیت آن که با اشتغال گسترده و فرهنگ ملی ما گره خورده، نباید فقط با ابعاد بازار آن سنجیده شود و دلیل تأکید بر برندسازی نیز در همین راستاست.
وی یادآور شد: تا کنون به همت مرکز ملی فرش ایران 29 برند جغرافیایی فرش کشور بر اساس اقلیم و منطقه بافت آن ثبت جهانی شده و حدود 15 مورد جدید هم در دست اقدام است و امید می رود که با ثبت این نقوش مانع از بافت آن توسط سایر کشورها و فروش به نام فرش ایرانی بشویم.
در خاتمه مودودی، حجم صادرات فرش دستباف در 4 ماهه نخست امسال را حدود 100 میلیون دلار اعلام کرد که نسبت به مدت مشابه سال قبل بیش از 11 درصد رشد ارزشی داشته است.
