به گزارش پایگاه تحلیلی خبری بانک و صنعت؛ تغییرات و نوآوری در بازار سهام تنها محدود به نقش جدید آن در ارتباط با “رفاه اجتماعی” نمی‌شود. بازار سهام نیز تغییرات تکنولوژیکی بسیار گسترده‌ای را تجربه کرده است.
این عامل نیز به خودی خود، بی‌ثباتی جدیدی را به وجود آورده است.
نوآوری در بازار سهام: ظهور ماشین‌ها
اگر بخواهیم به شکل تاریخی به موضوع نگاه کنیم نمی‌توانیم تفاوت بسیار زیادی بین بازار سهام در سال‌های 1790 و 1970 بیابیم.
مطمئناً تا سال 1970 هیچ‌کس بین جرعه های قهوه اش معامله نمی‌کرده است.
تا آن زمان هنوز معاملات توسط افراد، به شکل رودر رو و با نوشتن اطلاعات بر روی کاغذها و تکان دادن دست اتفاق می‌افتاد. شما می‌دانستید که با چه کسی در حال معامله هستید.
امروزه، معاملات آنلاین بازار سهام را قبضه کرده‌اند. این اتفاق مشکلاتی را به همراه داشته است. معاملات الکترونیکی تنها شامل انسان هایی نمی‌شود که دکمه های خرید را فشار می دهند، بلکه شامل وظایفی می شوند که ماشین ها با استفاده از فرمول های پیچیده آن ها را انجام می دهند.
و این قبیل معاملات خودکار می توانند اصلاحات معمولی را به بلایای وحشتناکی تبدیل کنند.
این همان اتفاقی است که در سال 1987 روی داد، زمانی که کامپیوترها برای فروش در شرایط معینی برنامه ریزی شده بودند.
سفارش های فروش بسیار سریع به وقوع پیوستند به طوری که زمانی برای آن نبود که سفارش خریدی با آن ها مطابقت کند. به این ترتیب قیمت ها مانند آبشار روند نزولی به خود گرفتند.
با توجه به اینکه هیچ خریداری آن‌قدر سریع نبود که بتواند به سفارش های فروش برسد، مشکلی که تنها به یک اصلاح ساده نیاز داشت ناگهان به یک فاجعه تبدیل شد و درنتیجه آن تمامی بازارهای مالی دنیا سقوط کردند.
نوآوری در بازار سهام: ظهور اقدامات کورکورانه
تغییر بزرگ دیگری که در بازار اتفاق افتاد معرفی ابزارهای مالی پیچیده به نام اوراق بهادار مشتقه بود. این ابزارها در ابتدا ساده بودند. یک قرارداد آتی ساده نوعی از یک مشتقه است.
یک مثال معمول آن آتی آب پرتقال است. هرساله، مالکان پرتقال می‌خواهند که از درآمدشان مطمئن باشند و تولیدکنندگان آب پرتقال نیز می‌خواهند که از هزینه هایشان اطمینان حاصل کنند؛ اما از آنجایی که آن ها نمی‌دانند محصول پرتقال چقدر خواهد بود، وارد قراردادهای آتی ای می‌شوند که قیمت را تضمین می‌کند. سپس این قراردادها می‌توانند همانند سهام مبادله شوند.
اما در سی سال گذشته، ریاضیات پیچیده و قدرت بالای کامپیوترها با یکدیگر ترکیب شدند تا مشتقه های بسیار پیچیده‌ای را ایجاد کنند که تنها افراد بسیار اندکی قادر به فهم آن‌ها هستند.
حالا اگر تنها همان تعداد اندکی که آن‌ها را می‌فهمند به مبادله این مشتقه ها مبادرت کنند، مشکلی به وجود نمی آید.
به طور مثال؛ ارزش ملی مشتقه های مبادله شده در سال 2010 نزدیک به 601 هزار میلیارد دلار است. تقریباً 10 برابر تولید ناخالص داخلی کل جهان؛ بنابراین ما تعداد بسیار زیادی از افراد را داریم که مقادیر بسیار بالایی از این ابزارها را مبادله می‌کنند، ابزارهایی که تنها تعداد بسیار اندکی آن‌ها را می‌فهمند.
