به گزارش بانک و صنعت به نقل از روابط عمومی بیمه ملت ، تا پایان سال 1399 سهم حق بیمه های زندگی درایران حدود15.3 درصد بود در حالی که این رقم در جهان در همین مدت 44.50 درصد بوده است.
با وجود آنکه در سال های اخیر از توسعه بیمه های زندگی در کشور به عنوان یکی از اولویت های مهم صنعت بیمه یاد شده و سهمی 46 تا 50 درصدی برای پرتفوی این صنعت از محل فروش بیمه های زندگی در نظر گرفته شده، اما تا پایان آبان ماه سال جاری15.71 درصد از پرتفوی حق بیمه تولیدی کشور مربوط به این بخش بوده است.
فاصله موجود درمیزان ضریب نفوذ بیمه در ایران با سایرکشورهای توسعه یافته نشان می دهد که فعالیت های انجام شده درکشوردر زمینه توسعه بیمه نامه عمر و زندگی کافی نبوده و صنعت بیمه هنوز نیازمند اقدامات بهتر، برنامه ریزی دقیق تر و هموارسازی برای کاهش این فاصله است.
سنا مصلی مدیر بیمه های عمر و حوادث شرکت بیمه ملت در میزگردی که به همت چابک آنلاین برگزار شد از دغدغه ها و مشکلات در توسعه بیمه های عمر و زندگی گفت:
* به نظر می رسد یکی از علت های رشد کم بیمه های زندگی در کشور، نداشتن ساختار درست در این بیمه نامه ها باشد. آیا درحال حاضر محصولات بیمه عمر موجود در ایران و ارائه شده از سمت شرکت های بیمه، جذابیت لازم را دارد؟
اگر نتوانیم فضای بازار را براساس شرایط روز شناسایی کنیم و محصولات متناسب ارائه دهیم قطعا به آن جایگاه مورد نظر در خصوص ضریب نفوذ بیمه نخواهیم رسید. درحال حاضر محصولات محدودی در زمینه بیمه عمر و براساس چهارچوب های اعلام شده بیمه مرکزی وجود دارد و برخی به فراخور می آیند یکی دو ویژگی های خاص آن را تغییر می دهند و به عنوان یک محصول اختصاصی در بازار معرفی می کنند. بنابراین وقتی در جایگاه مشتری بنشینیم شاید خیلی تفاوت جدی بین محصولات نبینیم، نیاز داریم یک بازبینی در محصولاتی که در بازار ارائه می کنیم داشته باشیم و به سمت اختصاصی کردن محصولات برای افراد حرکت کنیم.
در واقع بر اساس گروه های جمعیتی مختلف و وضعیت های اقتصادی مختلف باید بتوان بیمه نامه متناسب ارائه داد. اگر بتوانیم بیمه نامه ها را بر اساس نیاز مشتری اختصاصی طراحی کنیم، به گسترش بازار کمک می کند. در حال حاضر بیمه نامه های زندگی برای یک قشر مشخصی طراحی شده و نه دهک های پایین و نه دهک های بالا را نمی توانیم در بیمه نامه های عمر فعلی ببینیم.
در مورد محصولات عمر هم که صحبت می کنیم بیشتر محصول بیمه عمر و سرمایه گذاری به ذهن همه می رسد و به نوعی تمام شرکت های بیمه و بیمه مرکزی بر روی این محصول متمرکز شده اند. ایراد وارده به این بیمه نامه ها این است که بیمه های عمروسرمایه گذاری را در کنار سایر ابزارهای مالی قرار می دهیم و خودمان هم به این مساله که شرکت های بیمه را باید به موازات بازارهای مالی دید دامن می زنیم. شاید بهتر باشد که این بحث مالی را به یکسری نهادهای دیگر مانند بانک واگذار کنیم و بیشتر برروی ماهیت بیمه ای بیمه نامه ها تاکید کنیم.
الان اگر بیمه های عمرگروهی را کنار بگذاریم عملا بیمه نامه عمر زمانی را نمی بینیم که در بازار خریدار چندانی داشته باشد. وقتی تمام مزیت رقابتی شرکت های بیمه را به سمت سود تضمینی و سود مشارکت در منافع می بریم چطور می توانیم انتظار داشته باشیم که مشتری با محصول بیمه ای با عنوان واقعی برخورد کرده و یک محصول صرف بیمه ای ببیند.
درحال حاضر تاکید بیشتر افرادی که بیمه عمر و سرمایه گذاری می خرند بر بخش سرمایه گذاری است، بنابراین نیاز است که یک مقدار این فرهنگ برخورد با بیمه های عمر تغییر کند و علاوه بر ایجاد تنوع در محصولات عمر، نسبت به محصولات، بیمه ای تر عمل کنیم.
* بیشتر کارشناسان صنعت بیمه معتقدند که بیمه نامه عمر را باید به صورت رودررو فروخت و با توجه به حرکت صنعت بیمه به سمت دیجیتالی شدن و در مواقعی همانند شیوع ویروس کرونا چه راهکاری برای فروش به صورت آنلاین دارید که با افت فروش مواجه نشوید؟
وضعیت فعلی صنعت بیمه در حوزه دیجیتال را خیلی نمی توان با کشورهای پیشرو مقایسه کرد ولی به هر حال این که چطور خود را با این روندها وفق دهیم مهم است، برای مثال درحال حاضر همه از اسمارت فون ها استفاده می کنند و در بحث های آکادمیک تبدیل به یک حوزه تحقیقاتی شده و همه بازارها را تحت تاثیر قرار داده در حالی که در ایران کمتر به آن پرداخته شده است، صنعت بیمه هم قطعا از روندهای حوزه دیجیتال متاثر خواهد شد و این صنعت به سمت دیجیتالی شدن حرکت می کند ولی نباید فروش دیجیتالی را با یک محصول بسیار تخصصی مثل بیمه عمر شروع کنیم یعنی باید گام به گام از بیمه نامه های ساده تر و راحت تر که نیاز به مشاوره های تخصصی ندارد حرکت کرده و فرهنگ خرید دیجیتالی را ایجاد کرد و در نهایت به سمت محصول های تخصصی مثل بیمه نامه های زندگی برویم زیرا این بیمه نامه ها محصولات بسیار پیچیده ای هستند.
بنابراین، این که صنعت بیمه باید به سمت دیجیتالی شدن حرکت کند درست است اما در قسمت بیمه نامه های زندگی هنوز به زمان نیاز دارد و می تواند گام های اول و دوم مانند معرفی محصول و ثبت نام اولیه را از طریق بستر دیجیتال انجام داد و هنوز یک فرد باید به صورت اختصاصی به بیمه گزار مشاوره دهد تا احتمال ادامه بیمه نامه افزایش یابد زیرا اگر این محصول غیرحرفه ای فروخته شود احتمال بازخرید در سال های بعدی زیاد خواهد بود.
* صنعت بیمه از شبکه فروش گسترده ای برخوردار است، طبق آمارها 85 درصد پرتفوی صنعت بیمه توسط همین شبکه فروش گسترده تولید می شود. نقش شبکه فروش را در افزایش ضریب نفوذ بیمه های عمر چطور می بینید؟
بر اساس اطلاعات سالنامه آماری تعداد نماینده های تخصصی در سال های اخیر به شدت افزایش یافته است. بنابراین سیاست گذاری صحیح از سوی بیمه مرکزی و جذب نماینده مناسب و همچنین ارائه محصولات مناسب به جامعه ضرورت پیدا می کند تا امکان افزایش ضریب نفوذ وجود داشته باشد و با توجه به آن که در مورد فروش بیمه نامه های عمر و سرمایه گذاری صحبت می کنیم به شبکه فروش تخصصی و نمایندگانی که نقش مشاور را ایفا کنند؛ نیاز داریم.
* سخن آخر:
اگر دغدغه توسعه بیمه نامه های زندگی را داریم باید بدانیم که این مساله نیازمند یک عزم گروهی هم از طرف نهاد ناظر، هم از طرف نهادهای فرهنگی و هم از طرف شرکت های بیمه ای است که بتوان تغییری در این شرایط ایجاد کرد.
اگر بخواهیم فقط یک نفر را متولی توسعه بدانیم و فقط برای یک نفر یا تعداد معدودی نقش تعریف کنیم هیچ وقت به نتیجه نمی رسیم و بسترهای اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی همه موثر هستند باید به همه این فاکتورها دقت کنیم و با یک مطالعه علمی خیلی خوب برای این پیشرفت برنامه ریزی کنیم.
