به گزارش بانک و صنعت: علیقلی ایمانی با بیان اینکه مقام معظم رهبری، سال 1400 را به نام سال تولید، پشتیبانی ها، مانع زدایی ها نام گذاری کرده اند و این شعار باید چراغ راهی باشد تا ما را در عمل به اهدافی که در نظر داریم برساند، اظهار کرد: شعار امسال شعار عمیقی است و نباید تنها در سربرگ کاغذ ادارات، جلسات وتربیون ها از آن استفاده کرد. بلکه باید براساس این شعار هدف گذاری انجام شود.
وی ادامه داد: برای مثال در بخش کشاورزی باید مشخص کنیم در کجا هستیم و قرار است به کجا برسیم. متاسفانه تاکنون اقتصاد کشور تکیه بر نفت داشته است ولی باید دغدغه سیاست مداران حمایت از تولید داخل، ایجاد اشتغال برای جوانان باشد تا بتوانیم با رفع موانع و پشتیبانی به شعارها جامعه عمل بپوشانیم.
نایب رئیس بنیاد ملی گندمکاران کشور اضافه کرد: در سال 1392 حدود 7میلیون تن گندم وارد کشور کردیم. یعنی با وجود اینکه در کشور گندم کاشته می شد ولی هدف و برنامه منسجمی نبود که براساس آن مسئولان ملزومات را تامین کنند و در اختیار تولیدکنندگان قرار دهند. از آن سال به بعد بنا بر این شد که در گندم خودکفا شویم و مقام معظم رهبری نیز بر این موضوع تاکید کردند. به همین جهت هدف گذاری و برنامه ریزی های لازم انجام شد، ملزومات مورد نیاز مشخص شد و موانع نیز یکی پس از دیگری برداشته شد که در نهایت سال های 1395 و 1396 در گندم خودکفا شدیم.
وی با اشاره به اینکه در وزارت جهاد کشاورزی نقشه راه مشخصی برای تولید محصولات وجود ندارد، گفت: نیازمند برنامه دقیقی در بخش کشاورزی هستیم که مشخص کند تولید براساس نیاز کشور باشد یا صادرات محور؛ یا اینکه به روش سنتی باشد و در صورت نیاز واردات صورت گیرد. بعد از مشخص شدن برنامه موانع و پشتیبانی ها روشن می شود. اگر در جایی نیاز به قانون جدیدی داریم وضع می شود. اگر قوانینی مانع تولید هستند اصلاح خواهند شد. همچنین لازم است سرمایه مازاد افراد به جای مسکن وخودرو در بخش های مختلف تولیدی هدایت شود تا کارآفرینان نیز بتوانند از آن منتفع شوند.
ایمانی با اشاره به اینکه با بهره وری پایین در تولید مواجه هستیم، گفت: افزایش بهره وری نیازمند ملزوماتی است. یکی از موانعی که بر سر راه وجود دارد این است که ما از تکنولوژی روز دنیا در بخش کشاورزی عقبیم. باید بتوانیم از ابزار و ماشین آلات روز دنیا در بخش کشاورزی استفاده کنیم.
وی در پایان گفت: در حقیقت باید الگوی کشت برای بخش کشاورزی تعیین کنیم و دقیقا کشت براساس آن انجام شود. مازاد محصولات را صادر و برخی محصولات را وارد کنیم تا تعادلی در واردات و صادرات صورت بگیرد. در حقیقت بدون برنامه ریزی شعار به عمل تبدیل نمی شود و در حد شعار باقی می ماند.
