آثار اقتصادی مالیات بر ارزش افزوده

بانک و صنعت، دولت‌ها مصارف ویژه‌ای را برای این مالیات درنظر گرفته‌اند. این مالیات از مهم‌ترین درآمدهای خزانه استانداریها، شهرداریها و دولت‌های مرکزی محسوب می‌شود و معمولا به حساب خزانه دولت مرکزی وارد و از آنجا طبق قانون و معمولا بنا بر نسبت جمعیت بین استان‌ها و شهرها پخش می‌شود. 

بررسی ظرفیت بالقوه مالیاتی کشور نشان می دهد که بین ظرفیت بالقوه مالیاتی و وصولی های بالفعل، اختلاف قابل توجهی وجود دارد و حاکی از آن است که با اتخاد تدابیری درجهت اصلاح نظام مالیاتی و رفع مشکلات موجود، می توان از وصولی های مالیاتی را افزایش و اتکای به درآمدهای نفتی را کاهش داد.
بدون ازبین بردن مشکلات سیستم مالیاتی، این سیستم قادر به تأمین بخش عمده ای از هزینه های دولت نخواهد بود. در این راستا می توان به مسأله (( مالیات بر ارزش افزوده)) به عنوان یکی از روشهای اخذ مالیات توجه داشت که درسه دهه اخیر مورد توجه و استفاده بیش از 90 کشور جهان قرار گرفته است.
بدون تردید مالیات بر ارزش افزوده می تواند کمک فوق العاده ای به اقتصاد کشور و بویژه استحکام و پایبندی بیشتر به اقتصاد مقاومتی مبذول نماید. بدین معنی که با توجه به محدودیت های موجود حاصل از تحریم ها، قانونگذار می تواند با اعمال نرخ های مالیات مناسب مذکور بر کالاهای لوکس، تجملی وکالاهای آسیب رسان حوزه سلامت و محیط زیست مصرف اینگونه کالاها را محدود تر نموده و در مقابل منابع کشور را به تولید بیشتر کالاهای اساسی و ضروری سوق دهد این امر به نوبه خود موجب می شود که افراد جامعه در عادات مصرفی خود تجدید نظر نموده و در حقیقت الگوی مصرفی خویش را اصلاح و از مصرف کالاهای غیر ضروری اجتناب نمایند. از اینرو اصلاح الگوی مصرف در جامعه باعث می شود که اولا کشور قادر گردد که با منابع موجود، مایحتاج اولیه جامعه را تأمین نموده و ثانیا در تحقق شکوفایی و رشد اقتصادی که لازمه آن خودکفائی و استقلال اقتصادی است، گامهای بلندی را بردارد.
نظر به اینکه مالیات بر ارزش افزوده از دو بخش مالیات و عوارض تشکیل شده و قانون گذار سازمان امور مالیاتی کشور را مکلف نموده است که عوارض را پس از وصول به شهرداری ها و بهیاری های همان منطقه اختصاص نماید لذا این نوع مالیات نسبت به مالیاتهای مستقیم آثارش بیشتر ملموس بوده ودر صورت اطلاع رسانی مناسب، مودیان رغبت بیشتری به پرداخت مالیات بر ارزش افزوده از خود نشان خواهند داد. زیرا شهرداری ها و دهیاریها با داشتن این منابع ( عوارض) می توانند به احداث زیر ساختها و طرحهای عمرانی منطقه مبادرت ورزند.