به گزارش بانک و صنعت، یکی از برنامه های مهم و دارای اولویت سازمان تأمین اجتماعی در این روزها توقف انتشار دفترچه های کاغذی و استقرار سامانه نسخه الکترونیک است. شما در دوره مدیریت خود برنامه ای را برای جایگزین کردن کارت هوشمد به جای دفترچه شروع کردید و در استان مرکزی نیز این برنامه را به صورت پایلوت شروع کردید. درباره تجربه خودتان در این زمینه توضیح دهید و توصیه یا پیشنهاد خود را برای موفقیت برنامه فعلی بفرمائید.
این موضوع پیشنهاد کارشناسان سازمان بود. در آن زمان سفری به استان قم داشتم و خدمت آیت الله العظمی مکارم شیرازی رسیدم. ایشان فرمودند که دفترچه تأمین اجتماعی قبلا خیلی اعتبار داشت و ای کاش دفترچه ها مثل دست چک باشد که پزشک به آن اطمینان داشته باشد. همان موقع می گفتم که پزشکان افراد ایثارگری هستند که این اوراق دفترچه های تأمین اجتماعی را قبول می کنند و این اوراق نازک را تا آخر هر ماه جمع می کنند و به تأمین اجتماعی می آورند تا چند ماه بعد حق خود را بگیرند. در آن زمان طرحی ارائه شد که ما به جای دفترچه از اثرانگشت افراد استفاده کنیم. من این طرح را شروع کردم و در یکی از استانها شروع کردیم اما در دوران بعد متوقف شد که نباید اینگونه می شد. ما می خواستیم که وقتی کسی به پزشک مراجعه می کند و اثر انگشت او ثبت می شود 80 تا 90 درصد حق ویزیت همان موقع به حساب او وارد شود و اگر این کار انجام می شد بسیاری از مسائل حل می شد.
الان شنیده ام که این کار دوباره انجام شده است. هرچند که خیلی دیراست اما جلوی ضرر را از هرجا که بگیریم منفعت است. کار بسیار ارزشمندی است و جلوی این همه اتلاف وقت و هزینه مردم و تأمین اجتماعی را می گیرد. من قدردان زحمات همه کسانی هستم که این کار مهم را به سرانجام رساندند.
بیمه شده زمانی با رضایت به تأمین اجتماعی پول می دهد که خدمات خوبی دریافت کند و پیشانی خدمات تأمین اجتماعی بخش درمان این سازمان است. اگر مردم از خدمات درمانی مناسب استفاده کنند برای پرداخت حق بیمه هم اقدام می کنند. برای افزایش پوشش بیمه ای هم برنامه ما افزایش سهم دولت بود که قصد انجام آن را داشتیم.
چه توصیه ای به نظام سلامت برای حمایت از پروژه نسخه الکترونیک دارید؟
عده ای هستند که ایرادات این طرح ها را برجسته می کنند و شما باید مزایای آن را تشریح کنید. صدا و سیما باید تلاش کند که مزایای طرح های این چنینی را برای مردم تشریح کند. به مراکز درمانی نیز توصیه می کنم که از این طرح حمایت کنند و بهتر است که مراعات مردم را بکنند و به گونه ای این طرح را اجرا کنند که تنش ایجاد نشود.
در کنار طرح نسخه الکترونیک باید پزشک خانواده هم پیگیری شود و کارهایی که صورت گرفته است را پیگیری کنید. پزشک خانواده را تأمین اجتماعی و سازمان های بیمه گر می توانند بسیار بهتر و قوی تر پیاده سازی کنند تا مردم برای خدمات کوچک به بیمارستان های بزرگ و فوق تخصصی مراجعه نکنند. برای جلوگیری از سوء استفاده احتمالی نیز در آینده باید از اثرانگشت در کنار کد ملی استفاده شود.
موضوع گسترش خدمات غیرحضوری از دیگر مسائل مهم سازمان تأمین اجتماعی است و در این روزها طرح 3070 برای خدمات غیرحضوری درحال اجراست که 70 درصد از مراجعات مردم به شعب کاهش می یابد. با توجه به اینکه گفتید بازدیدهای زیادی از شعب تأمین اجتماعی داشته اید، چه توصیه یا پیشنهادی برای موفقیت طرح 3070 دارید؟
من زیاد به شعب تأمین اجتماعی سرکشی می کردم و ملاقات مردمی زیادی داشتم. در یکی از نخستین بازدیدها به کسی برخورد کردم که 4 سال برای تجمیع سوابق بیمه خود برای رسیدن به بازنشستگی وقت صرف کرده بود. در آن زمان برای تجمیع سوابق از طریق سیستم اقدامات زیادی صورت گرفت. البته باید درنظر داشت که هر چقدر هم این خدمات توسعه یابد باز هم مراجعات به شعب خواهد بود ولی گسترش خدمات الکترونیک، تأمین اجتماعی را چابک تر می کند.
در آن زمان دفاتر کارگزاری ها را که قبلا تعداد بسیار کمی وجود داشت را توسعه دادیم و بخشی از بار کارکنان را کاهش دادیم. در این مقطع نیز اگر آی تی توسعه یابد بار زحمات کارکنان کاهش می یابد و مردم هم خدمات بهتری دریافت می کنند.
شما در دوره مدیریت بر سازمان تاکید زیادی بر افزایش تعداد بیمه شدگان تأمین اجتماعی داشتید و رسیدن تعداد بیمه شدگان اصلی به 10 میلیون نفر را به عنوان یکی از اولویت های اصلی سازمان پیگیری کردید. در نتیجه اقدامات و برنامه هایی که در دوره مدیریت شما به اجرا گذاشته شد، اقشار و گروههای جدیدی تحت پوشش تأمین اجتماعی قرار گرفتند و بیمه های حمایتی توسعه یافت. دلیل اتخاذ این سیاست چه بود و اکنون با گذشت چند سال آن برنامه را چگونه ارزیابی می کنید؟
در کشور ما که حکومت اسلامی مستقر است، همه مردم باید تحت پوشش و حمایت این حکومت باشند. من هیچ وقت به دنبال حمایت از اقشار خاصی توسط تأمین اجتماعی نبوده ام و موضوعی که پیگیری و اجرا کردم، حمایت حکومت اسلامی از مردم و اقشار گوناگون است.
در بسیاری از کشورها معمول این است که مردم مالیات دهند و دولت امورات کشور را مدیریت کند اما در کشور ما اینگونه نیست و شاهدیم که دولت به عموم مردم یارانه می دهد. هدف من این بود و هست که یارانه ها را به بخش رفاه و تأمین اجتماعی منتقل کنم و سهم دولت را افزایش دهم و کسانی که کارفرما ندارند؛ دولت حق بیمه کارفرمایی آنها را پرداخت کند. درباره بیمه کارگران ساختمانی برنامه این بود که سهم کارفرمایی از سازندگان ساختمان براساس متراژ وصول شود. درباره سایر اقشار نیز حمایت دولت مطرح است نه حمایت تأمین اجتماعی. تأمین اجتماعی متعلق به اشخاص و پس انداز افراد است؛ نمی توان با منابع این سازمان از کس دیگری حمایت کرد.
قصد من این بود که هیچ کسی در کشور ما خارج از چتر بیمه ای نباشد و همه مردم تحت پوشش تأمین اجتماعی باشند. من با افزایش تعداد صندوق های بیمه ای مخالف بودم و تأکید می کردم که صندوق های بیمه ای در ابتدا جذاب هستند اما در آینده با مشکل مواجه خواهند شد. فلسفه بیمه و رمز موفقیت آن با جماعت است و خداوند هم می فرماید یدالله مع الجماعه.
پس شما اصطلاح بیمه حمایتی را تأیید نمی کنید و حمایت را وظیفه دولت می دانید.
بله حمایت وظیفه دولت است و مطالبات تأمین اجتماعی از دولت هم عمدتا مربوط به همین نحوه حمایت هاست. بدهی دولت مربوط به همین بیمه های حمایتی است. برخی تصور می کنند که دولت از تأمین اجتماعی پول قرض گرفته است که اینطورنیست و بدهی دولت مربوط به همین بیمه های حمایتی است که باید پرداخت شود. تأکید ما همواره بر این بود که حمایت دولت از اقشار مختلفی که فاقد کارفرما هستند باید انجام شود. دولت در درجه اول باید بدهی خود به تأمین اجتماعی را بپردازد اما حتی اگر پرداخت نشد نیز مطالبات تأمین اجتماعی از دولت، جزء بهترین و مطمئن ترین ذخایر این سازمان هستند که سود اوراق مشارکت نیز برای این مطالبات لحاظ می شود.
درباره بیمه های حمایتی و یا به تعبیر شما بیمه های تحت حمایت دولت دو بحث مطرح می شود. اول گرایش مردم برای استفاده از این نوع بیمه هاست که با توجه به نبود شفافیت مالی کافی درکشور، تفکیک این دو نوع بیمه در شعب تأمین اجتماعی آسان نیست و در بسیاری از کارگاه های دارای کارفرما گرایش به فرار بیمه ای و استفاده از بیمه های حمایتی ایجاد می شود. برای این موضوع چه راهکاری پیشنهاد می کنید؟ موضوع دوم افزایش بیش از اندازه بدهی دولت است که احتمالا از عهده دولت نیز خارج خواهد شد و دولت نمی تواند زیربار چنین تعهدی برود.
در بخش اول باید بگویم که تأمین اجتماعی پرسنل تلاش گر، خدوم، مبتکر و امانتداری دارد. من حاصل زحمات آنان را در دوره مدیریت این سازمان دیدم. من معتقدم که کارکنان تأمین اجتماعی از نظر معنوی و منزلت اجتماعی و هم از نظر مادی باید در شرایط خوبی باشند تا تأمین اجتماعی را سرآمد سازمان های کشور کنند و همه مردم هم بیمه پرداز تأمین اجتماعی باشند.
اگر سیستمی کارآمد برای تشخیص و تعیین انواع بیمه های تحت حمایت دولت و تمایز این نوع بیمه ها از بیمه اجباری ایجاد شود، برای شعب تأمین اجتماعی زحمت زیادی نخواهد داشت. ما باید به اصل کار توجه کنیم که آیا این کار خوب است یا بد. اگر همه مردم تحت پوشش بیمه باشند بد است یا خوب است؟
قطعا خوب است. به شرطی که منابع آن توسط سازمان تأمین اجتماعی دریافت شود.
این وظیفه سازمان تأمین اجتماعی است و عمدتا وظیفه مدیران این سازمان است که باید برای وصول حق بیمه از دولت پیگیری کند و زحمت بکشند تا منابع مورد نیاز از دولت دریافت شود. اگر زمانی تامین اجتماعی به هر دلیلی توان ایفای تعهدات خود را در قبال جامعه تحت پوشش که کارگران و بازنشستگان هستند، نداشته باشد و اگر تأمین اجتماعی خدای نکرده نتواند حقوق بدهد، در نهایت باید دولت تعهدات این سازمان را انجام دهد ما در نهایت نمی توانیم دولت را از تعهد در قبال تأمین اجتماعی مبرا کنیم.
شما در دوره ای مسئولیت مدیرعاملی سازمان تأمین اجتماعی را برعهده گرفتید که شورای عالی تأمین اجتماعی وجود داشت. در ادوار بعد ترکیب شورای عالی تغییرات زیادی داشت و در نهایت به هیأت امنا تبدیل شد. درباره سه جانبه گرایی و نحوه مشارکت شرکای اجتماعی در اداره سازمان تأمین اجتماعی چه دیدگاهی دارید و بهترین روش برای اداره تأمین اجتماعی از نظر شما چیست؟
بهترین وضعیت چیزی بود که ما تجربه کردیم و از قبل هم بود. اینکه مدیرعامل تأمین اجتماعی عضو هیأت مدیره بود. در شرایط فعلی مدیرعامل مسئولیت زیادی برعهده دارد اما اختیارات کافی ندارد. من در آن زمان برای اثبات استدلال های خود در شورای عالی همیشه باید تلاش زیادی می کردم. در آن زمان حداکثر مستمری 6 برابر حداقل بود که من آن را 7 برابر کردم و به دنبال این بودم که بیشتر کنم و در مقابل برای جلوگیری از پرداخت بیش از حد در سالهای آخر برنامه داشتیم و فکر می کنم که قائل شدن به 7 برابر به ضرر تأمین اجتماعی است. در آن زمان سازمان با خرد جمعی اداره می شد و نماینده دولت و کارفرما و کارگر سهیم بودند.
من به مدیرعامل فعلی یک جمله کلیدی عرض می کنم و آن این که برای عمل به مسئولیت خود تلاش کنید و بدانید که مسئولیت شما اختیارات شما را تعیین می کند و شما برای عمل به مسئولیت خود اختیار کامل دارید.
در زمان مدیریت شما بحث منابع و مصارف مطرح بود. در آن زمان بزرگترین چالش سازمان چه بود و امروز شما بزرگترین چالش سازمان را چه می دانید؟
در آن زمان بحث ادغام صندوق فولاد با تأمین اجتماعی مطرح بود. من گفتم که محاسبه خواهیم کرد و شما منابع لازم را به تأمین اجتماعی بدهید و باید فولاد مبارکه را به تأمین اجتماعی بدهید. من اعتقاد دارم که همه صندوق ها باید با تأمین هزینه واقعی و آتی به تأمین اجتماعی ملحق شوند و هرچه که اینها باقی بماند برای دولت زیان دارد. تأمین اجتماعی باید از دولت منابع لازم را دریافت کند.
اینکه الان شرکتها و سهام شستا را می فروشند باید به ازای آن سرمایه گذاری کنند و اگر این کار انجام نشود و از سرمایه برای امور جاری صرف شود، بدترین کار است.
یکی از مسائل مهم در تأمین اجتماعی طولانی بودن دوران مدیریت است. دکتر کرباسیان که در تأمین اجتماعی به نیکی از او یاد می کنند 9 سال در این سازمان بوده است و باید دوره های مدیریت این سازمان طولانی باشد.
ما در تأمین اجتماعی هیات مدیره بی نظیری داشتیم که من آنها را انتخاب نکرده ام و بسیار کمک می کردند و اگر من خواسته های خود را مطرح می کردم راهکار و موانع را معرفی می کردند.
اگر همه سازمانها ادغام شوند و دولت هزینه واقعی و آتی آن را بدهد قطعا به نفع کشور خواهد بود و گره گشایی خواهد کرد.
