به گزارش پایگاه تحلیلی خبری بانک و صنعت ، شاید چیزی شبیه به یک فانتزی باشد، اما در هر حال هر معدنی با هر قدر غنا یک روز به نقطه پایان ذخایر معدنی خود می‌رسد و از آن سازه‌ای عظیم باقی می‌ماند. بیشتر معادن متروک در سطح جهان عامل مخربی برای محیط‌زیست به شمار می‌آیند و زائده‌های برآمده از آنها برای طبیعت پیرامون آنها، حیات وحش و حتی حیات انسانی، آسیب‌زاست. هر چند تخریب آنها هم یک راهکار است، اما یک معدن با همه فضای عریض و طویلی که به خود اختصاص داده با پیشینه‌ای که دارد، در صورتی که دستخوش قدرت ابتکار و نوآوری انسان قرار بگیرد، می‌تواند از فضایی فرسوده به منبعی از درآمد و آفرینش نقدینگی بینجامد. معدن نمک ویلیچکا در لهستان نمونه سرآمدی از این رویداد است، اما تنها نقطه تلاقی بخش معدن و صنعت گردشگری نیست. نمونه‌های گوناگونی از انواع معادنی که پس از پایان بهره‌برداری تبدیل به جاذبه گردشگری شده‌اند را می‌توان در سطح جهانی نام‌برد؛ موزه معدن استرلینگ هیل در نیوجرسی امریکا، موزه معدن پوکت در تایلند و موزه معدن بوخوم آلمان نمونه‌های دیگری از این دست هستند، حتی در اقدامی خلاقانه‌تر می‌توان معادن از کارافتاده را تغییر کاربری داد؛ همان کاری که کره‌جنوبی درباره معدن گوانگمیونگ انجام داده و پس از تعطیلی، آن را تبدیل به گردشگاهی کرده که مجهز به سینمای سه بعدی، سالن اجرای نمایش، گالری هنری، باغ گیاه‌شناسی و آکواریوم است. ایران نیز به یقین در این زمینه از ظرفیت‌هایی جالب توجهی برخوردار است که می‌تواند در بخش‌های دولتی و به شکل ویژه‌تر برای بخش خصوصی، محلی از ایجاد اشتغال و درآمدزایی باشد. معادن فیروزه نیشابور نمونه‌هایی هستند که در این راستا می‌توانند مورد توجه قرار بگیرند و برجستگی بیشتری به این قطب گردشگری کشور ببخشند.
