به گزارش پایگاه تحلیلی خبری بانک و صنعت به نقل از سازمان مرکزی تعاون روستایی، حسین شیرزاد گفت: در محیط تجاری و رقابتی بخش کشاورزی ایران، کارایی و اثربخشی زنجیره تأمین در بیشتر شرکتهای تعاونی، اتحادیه های ملی تعاونی های روستایی و هولدینگهای تجاری –تولیدی کشاورزی از برجسته ترین مباحث در بین اعضای هیأت مدیره ها و سهامداران به شمار می رود و امروزه به طور گسترده ای، شیوه های تجارت منصفانه به هماهنگی اطلاعاتی بین بخشهای مختلف سازمان تولید و تجارت، سیستم های پشتیبانی اطلاعات و یکپارچه کردن سیستم های مختلف در زنجیره ارزش کشاورزی وابسته است.
وی اضافه کرد: اتحادیه های ملی به درک درستی از زنجیره تأمین هوشمند از طریق تجارت الکترونیک نیاز دارند؛ چراکه تغییرات روز افزون بازار مواد غذایی و محصولات کشاورزی و نیازهای مصرف کنندگان کلان شهرها، لزوم انعطاف هر چه بیشتر در سازمان مرکزی تعاون روستایی و شبکه تعاون روستایی کشور را الزام آور ساخته است؛ پس این پویش، نیازمند چابکی حداکثری در سازمان و شبکه تعاون روستایی کشور است.
شیرزاد گفت: راه حل توانمند شدن، لزوماً حجم بالای تولید محصولات کشاورزی و مقیاس اقتصادی نیست، بلکه مدیریت زنجیره تأمین در بطن اقتصاد محلی، روستاها است. در واقع زنجیره تأمین مواد غذایی و کشاورزی مجموعه ای از تمامی ذی نفعان و ذی مدخلانی است که در تولید، انبارش، بسته بندی، بازرسانی، بازاریابی، فرآوری، توزیع، خرده فروشی و مصرف محصولات کشاورزی نقش آفرینی می کنند.
وی افزود: زنجیره تأمین سلسله عوامل و مجموعه هایی را که از ابتدای تولید محصول تا انتهای مصرف و حتی چرخه ی باز تولید محصولات درگیر حکمرانی خوب هستند؛ شامل می شود و «زنجیره تأمین پاسخگو»، به عنوان استراتژی رقابتی دراقتصاد شبکه مند تعاونی های روستایی سه جنبه اجتماعی، زیست محیطی و انعطاف پذیری اقتصادی در طول زنجیره را با تکیه بر اطلاعات مکانی محصول، قابلیت ردیابی، و ایمنی مواد غذایی، مورد تاکید قرار می دهد.
این مقام مسئول ادامه داد: زنجیره تأمین پایدار کشاورزی به مدیریت جریان مواد، اطلاعات و منابع مالی اشاره می کند، به علاوه همکاری بین شرکتهای تعاونی روستایی در سطوح روستا، شهرستان ها و اتحادیه های ملی در طول زنجیره تأمین (SC) که بطور همزمان در سه بعد توسعه پایدار: زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی در نظر گرفته می شود.
وی اظهار داشت: موفقیت زنجیره تأمین پایدار توجه به دیدگاه رهبری مشارکتی در حاکمیت شرکتی تعاونی های روستایی، نوآوری در زنجیره، یکپارچه سازی فعالیت های تجاری، بهبود وضعیت اجتماعی و اقتصادی همزمان تجار و تولیدکنندگان را الزامی ساخته است؛ اما مسئله اصلی تدوین پروتکل هایی جهت حسابداری کامل هزینه ها است که یک الزام راهبردی در مدیریت اتحادیه های ملی تعاون روستایی به شمار می رود.
به گفته شیرزاد، هزینه های زنجیره تأمین شامل هزینه های خرید محصولات کشاورزی، تولید، هزینه های تبعی، میزان افت و کسری که به عنوان عاملی برای تسهیل حمل و نقل، هزینه های ذخیره سازی انبارش، و کم کردن هزینه های فروش بعنوان معیارهای اولیه در سطح رضایت مشتریان شهری در نظر گرفته شده است.
شیرزاد گفت: در عملکرد اقتصادی مدیریت زنجیره تأمین کیفیت، سرعت، قابلیت اعتماد، انعطاف پذیری و کاهش مستمر قیمت تمام شده و هزینه نیازمند مداقه اند و متأسفانه این هزینه ها در شبکه تعاون روستایی ایران به شدت بالاست. مشکلات زنجیره تأمین؛ در شبکه تعاون روستایی کشور؛ سندرم های متعارفی از قبیل ضعف در مذاکرات تجاری بین المللی، فقدان برندینگ، مشکلات تأمین مالی با نرخ بهره پایین، بحران بدهی ها، مشکلات ناشی از تأمین وثایق در تعاملات بانکی، عدم اطمینان، عدم هماهنگی، اثر شلاق چرمی یا تغییرات نامنظم در سفارشات طی زنجیره تأمین، و مقدار ذخیره ناصحیح است که باید کنترل گردد.
وی اظهار داشت: مطالعات در زمینه زنجیره های تأمین کشاورزی و مواد غذایی ایران نشان می دهد که بروز سلسله ای از نوآوری در زنجیره تأمین پایدار مواد غذایی رابطه ای تنگاتنگ با تولید محصولات سالم برای تقاضای بازار که همه مصرف کنندگان بدان دسترسی داشته باشند.
