پایگاه تحلیلی خبری بانک و صنعت،در اقتصادی که همه داعیه تولید ملی را دارند شرکت های دانش بنیان تبدیل شده اند به یک جواب مشترک برای جویندگان دلایل اقتصاد ایران و جهان. بازار ITنیز جزو لاینفکی از این اقتصاد بیمار است که ناگزیر در مسیر همین ریل پیش می رود. سوال اساسی این است که آیا اساسا شرکتی تحت عنوان دانش بنیان وجود دارد یا خیر؟
به نظر نگارنده نمی توان با طی کردن مسیر خلاف روال کار تجربه شده در دنیا تمام بار اقتصاد بی ثبات ایران را بر دوش شرکت هایی با عناوین دهان پر کنی چون دانش بنیان گذاشت ؛ چرا که سر انجام یک شرکت دانش بنیان تولید صنعتی است و اکثر غریب به اتفاق چنین شرکت هایی برای تولید صنعتی ریسک نمی کنند دلیل اصلی این است که سرمایه ندارند.
راه دیگر تزریق سرمایه با استفاده از خطوط اعتباری بانک هاست که این هم به دلیل نبود فهم مشترک بین بانک ها و موسسات اعتباری و شرکت های های دانش بنیان یا رد می شود و یا بانک تضمین های غیر قابل تامینی را از شرکت های دانش بنیان می طلبد که عملا موضوع به سرانجام نمی رسد. راه دیگر مراجعه به سرمایه گذاران خصوصی است که عملا با توجه به سبک زندگی قابل پیش بینی و بدون ریسک افراد صاحب سرمایه با این جواب رو برو خواهند شد:
اگر نشد شما حاضر به جبران هستید؟می توانید ضمانت نامه ی بانکی بدهید؟
ما ترجیه می دهیم پولمان رادر بانک و یا فعالیت تجربه شده ی گذشته، سرمایه گذاری کنیم .در اینجا باز هم بانک دقیقا عمل سد در برابر تولید را ایفا می کند.
مشکل کجاست؟
بانک باید از جریان سرمایه گذاری مستقیم خارج شود و صرقا خدمات رسان فعالیت های مالی باشد و یا حداقل نظر تیم های کارشناسی را بر رابطه و سودهای مقطعی مقدم بداند .بنابراین در یک راهکار منطقی در این است که با بازکردن دروازه های بازار بسته ی داخلی به سوی اقتصادجهانی دایره ی سفارش دادن و گرفتن شرکت های داخلی مهیا شودو روال اداری به طور کامل و بادوام باید بر اساس نیازهای روز چیده شود؛ برای مثال شخصی 15 ساله هرگز نمی تواند ایده ی خود را در شرایط کنونی مطرح کند و همه چیز حواله ی فرداها می شود، فرداهایی که برای مدیران بی معنی و برای کارآفرین سوزاندن فرصت کسب و کار است.
با بازکردن دروازه های ارتباطی با دنیا شرکت های کنونی یا ورشکسته می شوند یا مجبور می شوند برای برابری سراغ ایجاد یا بهره برداری از شرکت های دانش بنیان بروند.
بیایید پا را فراتر بگذاریم حتی اگر شرکت های دانش بنیان نباشند با تکیه بر سبک فهم مدیران لایق و نیازهای پر شمار صنعت، ناخودآگاه فضای توسعه ی علم گسترش می یابند و این بار نه به صورت جزیره ای بلکه به صورت درون صنعتی و با ثبات به عنوان مراکز تحقیق و توسعه برای یک بار هم که شده فراهم می شود.
راه حل برون رفت از این شرایط تن دادن به بازار جهانی و دست برداشتن از تزریق پول و بیمار کردن شرکت هایی تحت عنوان دانش بنیان است.
در صورت تداوم شرایط فعلی حاصل کار بی انگیزه شدن عده ی زیادی از جوانان با استعداد این مرز و بوم خواهد بود.
مدیر عامل شرکت دانش بنیان سیفتال: مهندس مهدی فندرسکی
کارشناس اقتصادی: عباس نعیم امینی
