پ یکی از اشکالات جدی که ما در نظام اقتصادیمان داشتیم این بود که معمولا با صعود قیمت نفت، فربگی را در مدیران دولتی مشاهده می کردیم و آرامش خاطری از حیث تامین درآمدها و کم توجهی به حوزه درآمدهای غیر نفتی را شاهد بودیم و همیشه شعار جدایی اقتصاد از اقتصاد نفتی به عنوان یک شعار کلیشه ای مطرح می شد. امروز بنا به هر دلیلی با تنش های منطقه ای و تنش های سیاسی و با شرایط خاص موضوع نفت در جهان، قیمت نفت به کف خود رسیده است و در بهترین شرایط در سال 2015 قیمت نفت ما ، در حدود 50 دلار پیش بینی می شود. البته بعضی اقتصاددان ها این عدد را بین 60 تا 70 دلار پیش بینی می کنند. برخی هم کف این مقدار را 35 دلار تعیین کرده اند. معدل این پیش بینی ها، 50 دلار است. با ظرفیت تولید 1.3 میلیون بشکه در روز، در سال 2015 خوشبینانه ترین عدد برای درآمد نفتی ما، 27 میلیون دلار است. بر اساس قانون برنامه و وزارت نفت، بخشی از این درآمد طبیعتا به وزارت نفت برگشت داده می شود و بخشی هم به صندوق توسعه ملی داده می شود. با کم کردن این مقادیر، عددی در حدود 16 یا 17 میلیارد دلار، درآمد کشور از موضوع نفت خواهد بود. این رقم باعث می شود که دولت از حالت توسعه گرایی خارج شده و صرفا به پرداخت هزینه های پیش بینی شده پردازد. چه کار باید کرد و چه رویکردی باید انتخاب کرد که از اقتصاد نفتی خارج شویم؟ بزرگترین هنری که بخش خصوصی ما باید دنبال کند و زمینه تصمیم سازی را برای دولت بوجود بیارد، آشکار کردن مزیت های بسیار قابل توجهی است که در کشور هست.
وی افزود: ضرورتی ندارد که در شرایط بحرانی به دنبال خلق وضعیت جدید باشیم. به دنبال خلق مزیت هایی که شاید کاربردی باشد و شاید هم نباشد. اما مزیت های که امروز موجود است در زمینه صنعت و معدن، در حوزه گردشگری و در حوزه صادرات محصولات صنایع دستی و فرش و صنایع تزئینی، این ها همه مزیت هایی است که می تواند شرایط ما را متحول کند که از اقتصاد نفتی فاصله بگیریم. صنعت گردشگری امروز در دنیا، خودش را به عنوان یک صنعت پیش رو جا انداخته است. طبق آمارهای سازمان جهانی جهانگردی، امروز بیش از یک میلیارد و صد میلیون گردش گر در دنیا داریم. در کنارش می بینیم که برخی کشور ها، 5 تا 6 درصد از برنامه سازمان جهانی جهانگردی جلو هستند. آیا صنعت گردشگری کشور ما نمی تواند به عنوان یک مزیت پول ساز، جایگزین صنعت نفت شود؟ روزی در این کشور نهضت ملی نفت اتفاق افتاد. اما امروز احتیاج داریم که نهضت ملی گردشگری در کشورمان اتفاق بیافتد. چون یک مزیت خدادادی در کشور ما نهفته است که می تواند به عنوان یک صنعت پیش رو مورد توجه قرار گیرد. هم اشتغال ارزان قیمت و پایدار دارد و هم با ورود هر گردشگر چندین شغل ایجاد خواهد شد و سایر مزیت های فراوان. این ها همه می تواند راهکارهایی باشد برای برون رفت از آن شرایط خاص اقتصادی.
جهانگیری خاطر نشان کرد: به هر صورت اقتصاد ما یک نسخه واحد نمی تواند برای خود تعریف کند. ما لاجرم باید خودمان را با اقتصاد جهانی تنظیم کنیم. ما نمی توانیم صرفا نسخه های داخلی را برای خود تعریف بکنیم. بایستی به اقتصاد جهانی وصل شد و هزینه های تولید را کاهش داد. کیفیت محصولات را باید بالا برد تا در بازارهای رقابتی جهان حرف برای گفتن داشته باشیم.
عضو ائتلاف برای فردا در ادامه اضافه کرد: امروز یکی از چالش های جدی ما در حوزه داخلی هزینه بالای پول در کشور است. دلیل بالا بودن این هزینه، عدم اتصال اقصاد کشور به شریان بین المللی اقتصاد است. اتصال ما به شریان پولی دنیا، کاهش جدی در هزینه پول داخلی ایجاد خواهد کرد و به خودی خود رونق اقتصادی را به دنبال خواهد داشت.
رئیس گروه مالی گردشگری درباره ماهیت اتاق بازرگانی گفت: اتاق بازرگانی بایستی به یک نهاد تصمیم ساز برای قوای سه گانه علی الخصوص دولت تبدیل شود و بتواند جایگاهی که خود برای خود طراحی می کند به عنوان یک رصد کننده و مرکز آمایش کلان اقتصادی، زمینه را برای تصمیم گیری مناسب دولتمردان فراهم بکند که انشاالله بتوانیم از شرایط رکود اقتصادی که امروز بخش خصوصی درگیر آن است، خارج شویم.
جهانگیری افزود: از هر گروه و تشکل و صنف، نمایندگانی در مجموعه ائتلاف برای فردا حضور دارند. من تصورم این است که اتاق بازرگانی قرار نیست یک گوشت قربانی باشد که ما آنجا تقسیم غنائم داشته باشیم و با این رویکرد حرکت بکنیم. مردان و زنانی که در گروه ائتلاف برای فردا حضور دارند، همه آن ها دارای برند هایی در حوزه کاری خود هستند. بناست وارد اتاق آینده شوند تا با یک رویکرد ملی و فراملی، از منافع تمام فعالان بخش خصوصی را حراست بکنند و آنجا بر اساس منافع ملی تصمیم سازی کنند. امیدواریم گام های دیپلماسی که دولت در حوزه سیاسی برداشته، پلی شود که ما هم بتوانیم با دیپلماسی اقتصادی، دیواری که دور کشور کشیده شده و مانع ارتباط اقتصادی ما با کشورهای جهان است، را از میان برداریم. بدون شک گردشگری کشور یکی از مزیت های موجود است و توجه به آن یک امر اجتناب ناپذیر است. این صنعت، صنعتی است که نامش برای مردم ما، ارمغان امید و شادابی می آورد. در پی آن رونق به کسب و کار ها می آید. توسعه صنعت گردشگری امری است اجتناب ناپذیر که باید مورد توجه فعالان اقتصادی و دولت مردان قرار گیرد. در این روزها می بینیم که خیلی در مورد موضوع بانک ها صحبت می شود. اقتصاد کشور ما بانک محور است. هر اتفاقی در حوزه سرمایه گذاری بخواهد صورت بگیرد، بخشی از آن متصل به بانک است. به هرحال سیستم بانکی کشور ما معضلات و مشکلاتی دارد. آیا رها کردن آن بهتر است یا سازماندهی و رفع و رجوع کردن مشکلات؟ اینکه بنشینیم پشت یک دیوار و داد و فریاد بزنیم علیه سیستم بانکی و آن طرف هم بانکی ها مسائل خود را مطرح کنند، کاری از پیش نخواهد رفت. این نسخه درمانی مناسبی برای اقتصاد بیمار ما نخواهد بود. اگر رابطه مشتری و بانک ها دارای اشکالاتی هست، باید با همت اتاق بازرگانی در راه اصلاح این رابطه گام برداشت. اتاق باید زمینه تصمیم گیری را برای افرادی که در حوزه نظام بانکی هستند فراهم کند.طبیعتا حضور بانکی ها در اتاق، فرصت بسیار مناسبی است. اگرچه برخی به این موضوع به چشم یک تهدید نگاه می کنند.
جهانگیری در خصوص حرف و حدیث ها و نسبت او با یکی از مقامات دولتی گفت: سبقه هر فردی که کاندیدا شده باید شخصی بررسی شود. فعالیت فرد در بخش خصوصی باید رصد شود و دید که آیا موفق بوده یا خیر. آیا توانسته است بنگاه اقتصادی را فعال کند و اشتغال ایجاد کند. آیا می تواند نماینده شایسته ای برای بخش خصوصی باشد؟ اگر این موارد بررسی شود، صلاحیت فرد مشخص خواهد شد. حتی اگر فردی بواسطه نسبت فامیلی بتواند کار مفیدی برای بخش خصوصی انجام دهد، این کار عین صواب است. ما باید به عنوان یک فرصت به این موضوع نگاه کنیم. دیروز هم من این نکته را جایی عرض کردم. گیرم پدر تو بود فاضل/ از فضل پدر تو را چه حاصل؟ هر فرد را باید سوای نسبت هایش بررسی کرد و دید که شایسته و موفق هست یا خیر. بنده با افتخار اعلام می کنم که کارگر زاده هستم. پدر بنده سی سال در معدن کرومیت کار می کرده است و من نان کارگری را خورده ام. این دوستانی که مدام می گویند آقا زاده، نمی دانم از کجا این حرف ها را آورده اند.
کاندیدای هشتمین دوره اتاق بازرگانی در پایان با اشاره به زمینه رشد و توسعه صنعت گردشگری اضافه کرد: گردشگری یک حق است برای همه شهروندان. ما ظرفیت های قابل ملاحظه ای در کشور داریم در حوزه گردشگری سلامت و گردشگری وزرش و گردشگری مذهبی. بیش از یک میلیون اثر تاریخی در کشور داریم. همه این ها ظرفیت های بالقوه ای است که کشور ما داراست. بنده اعتقاد دارم برای تحول در این زمینه، به عنوان گام اول باید تغییر نگاه صورت بگیرد. در شاکله نظام باید این نگاه اجرایی و عملیاتی شود که گردشگری یک حق است برای همه مردم ومی تواند نسخه ای شود برای حل معضلات اقتصادی کشور. اگر توانستیم در اجرایی کردن این نگاه موفق باشیم، طبیعتا زمینه ساز نهضت ملی گردشگری خواهیم شد و بعد از آن به طور طبیعی بخش خصوصی در این موضوع مسیر خود را پیدا خواهد کرد.
