به گزارش پایگاه تحلیلی خبری بانک و صنعت ، مهناز اشرفی رئیس پژوهشکده ابنیه و بافت‌های فرهنگی‌تاریخی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری با اعلام این خبر گفت: این طرح در قالب تفاهم‌نامه پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری با دانشکده معماری دانشگاه آخن آلمان مبنی بر همکاری‌های این دو مرکز در زمینه‌های معماری، تاریخ معماری و مطالعات، مراحل پایانی‌اش را می‌گذراند.
او افزود: این طرح از یک سال گذشته با برگزاری نشست‌های متعدد در خصوص انتخاب طرح، نوع انجام کار و زمان‌بندی و انجام مستند‌سازی، فتوگرامتری و... و برگزاری جلسات سیاست‌گذاری، برداشت اطلاعات و... آغاز شده بود.
اشرفی تصریح کرد: کار اجرایی طرح مرمت چهارسوق بزرگ بازار تهران با همکاری هیئت ایرانی و آلمانی به‌مدت یک ماه در حال انجام است. اعضای کارگاه مرمت را 11 نفر شامل سه مرمتگر ایرانی از کاشان، تبریز و تهران و هشت مرمتگر آلمانی تشکیل می‌دهند.
رئیس پژوهشکده ابنیه و بافت‌های فرهنگی‌تاریخی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری با اشاره به موقعیت خاص استقراری چهارسوق بزرگ تهران که در محله پرازدحام و پررفت‌و‌آمدی واقع شده است افزود: این طرح با توجه به تعاملاتی که با دستگاه‌های مختلف نظیر میراث‌فرهنگی تهران، شهرداری، آب‌و‌برق و ...داشته قابل اهمیت است.
او در ادامه با اشاره به اجرای طرح‌های باستان‌شناسی گسترده بین‌المللی در ایران برخلاف طرح‌های مرمتی بین‌المللی تصریح کرد: در حوزه مرمت بافت و بناهای شهری کمتر تجربه‌های بین‌المللی داشته‌ایم.
اشرفی گفت: یکی از سیاست‌های پژوهشکده ابنیه و بافت‌های فرهنگی‌تاریخی برای همکاری‌های بین‌المللی تعریف طرح‌های مشترک با هیئت‌های خارجی برای آشنایی با روش‌های مستند‌سازی و فرآیند مرمت است تا بتوان با تبادل نظر و اطلاعات از تجربیات آنها استفاده کرد.
او گفت: طرح مرمت چهار سوق بزرگ بازار تهران با وجود اینکه از گستردگی زیادی برخوردار نیست ولی بنا به شرایط خاص قرار گیری آن در مرکز تهران از اهمیت زیادی برخوردار است.
اشرفی در پایان با اشاره به اینکه چهار سوق بزرگ تهران یک سال پیش از انقلاب اسلامی یعنی حدود 40 سال پیش مرمت شده است تصریح کرد: مرمت چهارسوق بزرگ تهران با همکاری شهرداری منطقه 12 تهران، اداره میراث‌فرهنگی تهران و پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری انجام می‌شود.
چهار سوق بزرگ بازار تهران مربوط به دوره‌های زندیه و دوره قاجار است و در بازار چهل‌تن واقع شده که در سال 1356 با شماره ثبت 1541 به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
