بررسی چالش های آینده اتومبیل های خودران در حوزه صنعت بیمه و پیش بینی سناریوهای محتمل

ضرورت و اهداف پژوهش

هوشمندی خودروها یکی از مسائلی است که در سال های اخیر و با رشد ابزارهای مبتنی بر فناوری اطلاعات، بحث های زیادی را به راه انداخته است. به کارگیری ابزارهای هوشمند در خودروها با اهداف مختلف، در کشورهای مختلف دنیا با درجات متفاوتی فراگیر شده و در حال توسعه است. در این راستا، بیمه گران نیز در کشورهای مختلف سعی کرده اند که با استفاده از این ابزارها، محصولات بیمه ای جدیدی برای خودروها ارائه کنند یا محصولات موجود را بر اساس اطلاعات حاصل از این ابزارها، بهینه سازی نمایند. اما فراگیر شدن حرکت اتومبیل های خودران (بدون راننده) در جاده ها و معابر عمومی، در بسیاری از ابعاد، به ویژه صنعت بیمه، مسائل جدیدی را ایجاد می کند. بر این اساس، لازم است چالش هایی که شرکت های بیمه در آینده برای بیمه گری اتومبیل های خودران مواجه خواهند شد، بررسی و شناسایی شوند.

بیمه گری اتومبیل های خودران

با حذف راننده یا کمتر شدن نقش او در راندن اتومبیل، بیمه نامه های اتومبیل ها هم در بسیاری از ابعاد دچار تغییر و تحول خواهند شد. پیش بینی شده که با گسترش اتومبیل های خودران، بیمه نامه های اتومبیل و مقررات پشتیبان آن ها، به چهار طریق تغییر خواهند کرد:

• با وجود آن که تصادفات کمتری رخ خواهند داد، اما فناوری های پیشرفته در اتومبیل های خودران، تعمیرات و تعویض قطعات را گران تر خواهد کرد.
• استفاده از این وسایل نقلیه، ریسک های جدیدی را به دنبال خواهد داشت که از آن جمله می توان به مواردی چون نقص نرم افزار و شبکه، انتخاب های برنامه نویسی، هک و جرایم سایبری، و نقص در نصب یا به روز رسانی نرم افزار اشاره کرد.
• وسایل نقلیه خودران، حجم قابل توجهی داده را ثبت خواهند کرد. این اتومبیل ها مجهز به حسگرهای پیچیده ای خواهند بود که بسیار قابل اعتمادتر از اطلاعات گزارش شده یا جمع آوری شده توسط انسان، برای ارزیابی ریسک، قیمت گذاری، مدیریت خسارات و تشخیص تقلب هستند.
• مسئولیت تصادفات از راننده به فناوری خودکار انتقال می یابد.

بر این اساس، برخورد با موارد زیر در صنعت بیمه مطرح می شود:

مدیریت خسارات

با کاهش تناوب و شدت دعاوی خسارت، مدیریت خسارات این اتومبیل ها یکی از حوزه هایی خواهد شد که تحول بسیار زیادی در آن رخ خواهد داد. تیم های ارزیابان، دادخواهان، بازرسان و رسیدگی کنندگان به خسارت، ممکن است کوچک شده و از یک مدل کارمندی غیرمتمرکز به سمت مدلی متمرکز حرکت کنند. بررسی میدانی خسارات نیز به متخصصانی با تخصص فنی زیاد، محدود خواهد شد. در صورت وقوع تصادف، ابزارهای خود تشخیصی مقادیر بسیار زیادی از اطلاعات را درباره وسیله نقلیه و سرنشینان آن تولید خواهند کرد.

تعیین حق بیمه و قیمت گذاری

هرچه بیمه گران اتومبیل، فناوری خودروهای بدون راننده را بهتر و سریع تر درک کنند، تاثیر آن بر تعیین حق بیمه سریع تر خواهد بود. بیمه گران باید بدانند این فناوری چگونه کار می کند، ارزیابی کنند که افراد چگونه از آن استفاده خواهند کرد و در نهایت برآورد کنند که این موارد چگونه بر خسارات بیمه ای تأثیر خواهند گذاشت. برای نیل به این هدف، ضروری است که بیمه گران و تولیدکنندگان این خودروها رابطه نزدیکی داشته باشند، با هم کار کنند و داده ها و تجربیات بیشتری را به اشتراک بگذارند.

پوشش بیمه ای مسئولیت

وقتی راننده نقشی در هدایت اتومبیل نداشته باشد، مسئولیت وی هم زیر سوال خواهد رفت. برای اتومبیل های بدون راننده، در هر مرحله طرف های متفاوتی بیمه خواهند خرید. تولیدکننده یا ارائه کننده شبکه، با مسئولیت بالقوه ای در سطح نیمه خودران تا خودران مواجه هستند. بنابراین، علاوه بر بیمه شده (افراد)، تولیدکننده یا ارائه کننده خدمات شبکه هم محصولات بیمه مسئولیت را خریداری می کنند تا ریسک خسارت خود را پوشش دهند.

پوشش سایبری

راه های زیادی برای آغاز حمله سایبری به یک اتومبیل خودران وجود دارد. این ریسک می تواند دامنه ای از یک خودرو تا شبکه های بسیار بزرگ تری از خودروهای به هم متصل را در بر بگیرد.

سناریوهای محتمل

بر اساس دو متغیر پذیرش خودروهای خودران توسط جامعه و ارائه بیمه توسط شرکت های بیمه یا تولیدکنندگان خودرو، چهار سناریوی زیر برای آینده می توان متصور شد:

• محصولات نوآورانه: شرکت های سنتی بیمه، به طور کامل به تکامل می رسند تا به بخش اتومبیل های بدون راننده خدمت کنند.
• ارائه تضمین توسط بیمه گران: بیمه اتومبیل سنتی این پتانسیل را دارد که منسوخ شود و درعین حال تولیدکنندگان اتومبیل، بیمه مورد نیاز عصر جدید را ارائه کنند. اما ممکن است هنوز به بیمه گران نیاز باشد تا عملیات بیمه را برای تولیدکنندگان خودرو، مدیریت کنند.
• باریکه بازار: بازار بیمه برای خودروهای بدون راننده، یک بازار کوچک و باریک می شود.
• چرا زحمت: در این سناریو، پذیرش خودروهای بدون راننده کم است و از تولیدکننده انتظار می رود که تضامین لازم را برای اتومبیل های خودران ارائه کند.

پیشنهادات پژوهش

در حوزه بیمه اتومبیل های بدون راننده، بیمه گران دو گزینه پیش رو دارند: یا باید خود به استقبال تغییرات رفته و به صورت فعالانه آماده مواجه با شرایط آینده شوند، یا منفعلانه منتظر بمانند و در زمان وقوع تغییرات توسط تولیدکنندگان خودرو یا بیمه گران آماده و مجهز، بلعیده شوند.

برای آمادگی در برابر تغییرات، بیمه گران باید هر چه سریع تر به ارائه بیمه های سایبری پرداخته و دانش خود را در این زمینه ارتقا دهند تا در زمان نیاز از دو عنصر مهم دانش و تجربه در کنار هم بهره ببرند. بنابراین، جهت آمادگی برای ارزیابی ریسک های اتومبیل هایی که روز به روز ویژگی های اتوماتیک و مبتنی بر فناوری اطلاعات آن ها در حال افزایش است، جذب متخصصان و نخبگان فناوری اطلاعات و برنامه نویسی باید از هم اکنون در دستور کار شرکت ها قرار گیرد.

تملک استارتاپ های بیمه ای و ارائه دهندگان تازه کار محصولات مبتنی بر اینترنت اشیا و تلماتیک، به ویژه در حوزه بیمه های اتومبیل، راهکار دیگری است که می تواند ایمنی بیمه گران اتومبیل را در برابر تغییرات آینده افزایش دهد. با به کارگیری متخصصان و دانش این شرکت ها، بیمه گران می توانند خودشان عامل اتوماتیک شدن اتومبیل ها در سطوح پایین تر شوند. همچنین می توانند علاوه بر استفاده از ابزارهای مبتنی بر فناوری اطلاعات برای ارزیابی ریسک و ارائه محصولات بیمه اتومبیل، از هم اکنون پایگاه بزرگی از داده ها را ایجاد کنند. حتی می توانند به صورت آزمایشی، برخی عناصر مختص بیمه های اتومبیل های خودران را در ارزیابی ریسک و بیمه گری خود لحاظ کرده و ضمن کسب تجربه، به صورت مانور برای آن آماده شوند.

جمع بندی

با پیشرفت تکنولوژی، امکان استفاده از اتومبیل های خودران در آینده وجود دارد. بیمه کردن این اتومبیل ها برای صنعت بیمه با چالش هایی همراه است. این چالش ها در این گزارش بررسی شدند و چهار سناریو محتمل برای آینده تعیین شد. این سناریوها از دو متغیر پذیرش خودروهای خودران توسط جامعه و ارائه بیمه توسط شرکت های بیمه یا تولیدکنندگان خودرو استخراج شدند. در نهایت، بر اساس این سناریوها پیشنهاد می شود که شرکت های بیمه ای برای ارائه و ارتقا بیمه های سایبری اقدام کنند. همچنین تملک استارتاپ های بیمه ای و ارائه دهندگان محصولات مبتنی بر اینترنت اشیا و تلماتیک، توصیه می شود.

این مطالعه توسط پژوهشکده بیمه و توسط وحیده نورانی و با همکاری آزاده بهادر، در سال 1399 انجام شده است.