به گزارش بانک و صنعت به نقل از بازار سرمایه، آخرین برآورد از شرایط اقتصاد جهانی توسط سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD) در ماه ژوئن بیانگر آن است که در صورت عدم بازگشت موج دوم بیماری در فصل پاییز، رشد تولید ناخالص جهانی در سال 2020 برابر با منفی 6 درصد خواهد بود که البته این رقم برای برخی کشورها نظیر ایتالیا، اسپانیا، فرانسه و انگلستان دو رقمی خواهد بود. در کنار اختلافات بین کشوری، میزان افت تولید در بخش های مختلف نیز قطعا متفاوت خواهد بود و برای بخش های خدماتی نظیر سفر و گردشگری، هتل و رستوران، حمل ونقل و آموزش، انتظار می رود میزان آسیب منفی بیشتری مشاهده شود.
در سمت مقابل تغییرات ساختاری ناشی از بیماری کرونا می تواند برای گروه هایی نظیر ارتباطات، پیامدهای مثبتی را به همراه داشته باشد؛ کاهش ارتباطات فیزیکی و افزایش نیاز به تماس های تلفنی، خانه نشینی به دلیل قرنطینه و افزایش تفریحات اینترنتی نظیر تلویزیون های اینترنتی، شیوع دورکاری از طریق نرم افزارهای آنلاین، افزایش خرید و فروش های اینترنتی، اجرای برنامه های فرهنگی و ورزشی با حضور تماشاگران مجازی، توسعه هوش مصنوعی و اپلیکیشن های همراه جهت غربالگری افراد و موارد مشابه همگی بیانگر آن است که این بیماری توانسته تقاضای قابل ملاحظه ای برای ارتباطات ایجاد کند و این موضوع می تواند یک تحول جدی برای این بخش ایجاد کند. انتظار می رود که بخش زیادی از اثرات این تغییرات، حتی در دوره پساکرونا نیز ادامه یابد و تقاضا برای ارتباطات همچنان در سطحی بالا باقی بماند.
در ایران نیز شرایط مشابهی وجود داشته و شواهد تجربی و آمار گویای آن است که تقاضا برای خدمات بخش ارتباطات به شکل مشهودی افزایش یافته است. به عنوان نمونه، نرخ تورم ماهانه گروه ارتباطات در اردیبهشت ماه معادل 3.4 درصد بوده که نسبت به نرخ تورم کلی این ماه، حدود 1 واحد درصد بیشتر بوده است. تراکنش های اینترنتی دوماهه ابتدای سال 99 نسبت به دوره مشابه سال قبل 17.5 درصد افزایش یافته و درآمد دوماهه شرکت های ارتباطات سیار و مخابرات ایران نیز براساس اطلاعات کدال رشد 25 درصدی را تجربه کرده است. این ارقام به خوبی افزایش تقاضا برای خدمات ارتباطات در کشور را نشان می دهد. با توجه به آنکه انتظار می رود تغییر پارادایم ایجاد شده در زمینه توسعه بیشتر خدمات ارتباطی و کسب وکارهای آنلاین، در دوره پساکرونا نیز ادامه یابد، عدم توسعه زیرساخت های ارتباطی کشور و بنگاه های بزرگ این حوزه می تواند به تدریج مشکلات زیادی را ایجاد کند و به عنوان یکی از موانع افزایش تولید و رشد اقتصادی مطرح شود.
بر این اساس به نظر می رسد که در شرایط فعلی انجام برخی سرمایه گذاری های عمده در توسعه زیرساخت های ارتباطی کشور از قبیل تجهیزات مخابراتی، افزایش پهنای باند و موارد مشابه ضرورت دارد و با توجه به آنکه شرایط ویژه تحریمی و کرونایی کشور، استفاده از منابع نظام بانکی را با چالش بسیار جدی مواجه ساخته است، استفاده از ظرفیت بازار اوراق تامین مالی جهت این امر می تواند مورد نظر قرار گیرد. در حال حاضر، بخش ارتباطات از بخش های نسبتا پیشرو در زمینه استفاده از بازار اوراق تامین مالی محسوب می شود؛ به شکلی که رقم تامین مالی این بخش از این بازار در پایان اردیبهشت 1399 حدود 20 هزار میلیارد ریال بوده است. هرچند محاسبه ارقام حقیقی (1395=100) میزان تامین مالی این بخش از بازار اوراق نشان می دهد که ارزش حقیقی اوراق منتشره توسط شرکت های صنعت ارتباطات طی 5 سال اخیر تقریبا هیچ رشدی نداشته اما باید توجه داشت از آنجا که یکی از چالش های جدی عدم رشد بازار اوراق در کشور، مساله ناآشنایی بنگاه ها با این بازار و ظرفیت وسیع آن جهت تامین مالی است، وجود تجربه قبلی انتشار اوراق در صنعت ارتباطات می تواند به عنوان نقطه مثبت موضوع تلقی شود. در واقع از آنجا که صنعت ارتباطات تجربه های پیشین موفقی در بهره گیری از بازار اوراق تامین مالی داشته، می توان امیدوار بود که در شرایط فعلی نیز با شناسایی درست از نیازهای آتی سرمایه گذاری در این صنعت، مجددا تامین مالی از بازار اوراق تامین مالی توسط بنگاه های صنعت ارتباطات افزایش یابد. نکته مهم دیگری که نباید مورد غفلت قرار گیرد، آن است که در حال حاضر نرخ تامین مالی از بازار اوراق در یکی از کمترین سطوح تاریخی قرار گرفته و این موضوع مزیت ویژه ای را برای شرکت هایی که اقدام به انتشار اوراق کنند، ایجاد خواهد کرد.
