نقش روابط عمومی را در افزایش ضریب نفوذ بیمه چگونه می بینید؟
ما جزو آن دسته از کشورهایی هستیم که متاسفانه ضریب نفوذ بیمه در آن ها بسیار پایین است و وقتی با متخصصین این حوزه صحبت می کنیم نظرشان این است که دلیل پایین بودن ضریب نفوذ بیمه، عدم آشنایی مردم با کارکردهای صنعت بیمه است. طبیعتا آن بخش از شرکت های بیمه که باید این کار را انجام دهند، روابط عمومی این شرکت ها هستند تا شاهد باشیم که فرهنگ بیمه و احساس نیاز نسبت به داشتن پوشش های بیمه ای در میان مردم گسترش یابد. این امر، از جمله فعالیت هایی است که باید توسط روابط عمومی شرکت های بیمه صورت پذیرد. در یک نگاه کلی تر، روابط عمومی های صنعت بیمه، اعم از شرکت های بیمه، بیمه مرکزی، سندیکای بیمه گران و …. همه این وظیفه را دارند که در ایجاد انگیزه برای خرید بیمه نامه ها که منجر به افزایش ضریب نفوذ بیمه می شود تلاش نمایند.
به نظر شما تعامل روابط عمومی های صنعت بیمه با شبکه های اجتماعی چگونه باید باشد و آیا اصولا آنها به طور کلی در این امر موفق بوده اند؟
در موضوع شبکه های اجتماعی فکر می کنم که روابط عمومی های صنعت بیمه، در مجموع می توانند قوی تر از آنچه تا کنون عمل کرده اند به این حوزه وارد شوند. به این دلیل که در حال حاضر، در همه جای دنیا و نه فقط درایران، امر آگاهی سازی و اطلاع رسانی به سمت شبکه های اجتماعی و فضای مجازی رفته است و اصولا توجه نسبت به رادیو، تلویزیون، روزنامه، رسانه های محیطی و مواردی از این دست که جزو رسانه های کلاسیک محسوب می شوند کم شده و جایگاهی که هم اکنون شبکه های اجتماعی از آن برخوردارند سهم قابل توجهی نسبت به سایر حوزه های اطلاع رسانی را از آن خود کرده است. بنابراین بسیار مهم است که شرکت های بیمه این موضوع را مد نظر قرار دهند و از این پلتفرم ها برای اطلاع رسانی، آموزش و آگاه سازی جامعه نسبت به ارزش و اهمیت پوشش های بیمه ای استفاده کنند. امری که امیدواریم جامعه روابط عمومی در صنعت بیمه نسبت به آن اهتمام بیشتری از خود نشان دهد.
جایگاه روابط عمومی را در شرکت های بیمه چگونه می بینید؟ آیا تبدیل مدیریت ها به معاونت در شرکت های بیمه امکان پذیر است و در این صورت چه تغییری حاصل خواهد شد؟
به عقیده من، این امر که عنوان یک بخش، در چارت سازمانی چه باشد چندان تغییری ایجاد نمی کند؛ چرا که در واقع عملکرد آن بخش مهم است نه عنوان آن. برای مثال، ممکن است در یک سازمان، مدیریت روابط عمومی وجود داشته باشد و بازده بالایی از خود نشان دهد، در حالی که در یک شرکت دیگر عنوان معاونت داشته باشد و بازده مطلوب از خود نشان ندهد. بنابراین آنچه مهم است عملکرد آن بخش است و اهمیت عنوان در مرتبه ای به مراتب پایین تر قرار می گیرد.
نقش رسانه های تخصصی را در زمینه فعالیت روابط عمومی های صنعت بیمه چگونه می بینید؟
طبیعتا رسانه های تخصصی در وهله اول کمک می کنند به گسترش دانش بیمه ای و نشر اخبار و تحلیل ها حتی در بین فعالان صنعت. ضمن اینکه می توانند در توسعه تخصصی این رشته نیز موثر واقع شوند. بنابراین نقش رسانه های تخصصی، حائز اهمیت بسیار زیادی در حوزه روابط عمومی و صنعت بیمه است. در ارتباط با فاصله معنی دار ضریب نفوذ بیمه در کشور نسبت به هدف تعیین شده در پایان برنامه ششم گفته می شود که بخشی از این کاستی ها، از دایره اختیارات و توانایی صنعت بیمه خارج است و به مشکلات موجود در اقتصاد کلان کشور برمی گردد، مسائلی از قبیل تورم، بی ثباتی اقتصادی، عوامل نهادی و ….؛ اما در این میان قطعا بخش هایی نیز به فعالیت های خود شرکت های بیمه و فعالان این حوزه برمی گردد، شما در این رابطه چه فکر می کنید؟ در ابتدا باید بگویم که اصولا افزایش ضریب نفوذ بیمه همچون سایر بخش های اقتصادی، در هیچ جای دنیا به صورت دستوری اتفاق نمی افتد. به نظر من اتفاقا شرکت های بیمه طی این سال ها تلاش خوبی در این زمینه انجام داده اند که قابل تقدیر است، برای مثال در بخش بیمه های زندگی که موفقیت های خوبی در سال های اخیر به دست آوردند. اما به عقیده من آن چیزی که باید اتفاق بیفتد این است که حاکمیت و نهادهای حاکمیتی باید از صنعت بیمه حمایت کنند.
متاسفانه رویکرد و دیدگاه موجود این است که ما اگر به شرکت های بیمه فشار بیاوریم و آنها را تضعیف کنیم به این معناست که متقابلا از منافع مردم دفاع کرده ایم؛ در حالی که تضعیف شرکت های بیمه یعنی تضعیف صنعت بیمه و حقوق بیمه گذاران و هرچقدر که حاکمیت از صنعت بیمه حمایت کند، ما می توانیم انتظار داشته باشیم که شرکت های بیمه و صنعت بیمه قوی تر شوند که این قوی شدن به معنای خدمات رسانی بهتر و افزایش ضریب نفوذ بیمه در کشور خواهد بود؛ امری که در نهایت نفع آن آن به مردم و بیمه گذاران خواهد رسید. در این میان، یک نکته مهم، افزایش قیمت خدمات بیمه به طور منطقی و متناسب با تورم است. برای مثال وقتی می بینیم که رقم دیه 50 درصد افزایش پیدا می کند، اما حق بیمه، متناسب با آن افزایش پیدا نمی کند، به آن معناست که شرکت های بیمه به تدریج ضعیف تر خواهند شد که متاسفانه آثار سوء خود را بر صنعت بیمه خواهد گذاشت، به طوری که این صنعت نخواهد توانست رشدی متناسب با سایر بخش های اقتصادی داشته باشد.
