به گزارش پایگاه تحلیلی خبری بانک و صنعت؛ نقش بازار سهام در صنعت خدمات مالی تا قرن بیستم میلادی تغییر کرد و روز به روز نقش بزرگ تری را در اقتصاد به عهده گرفت. بورس آمریکا و وال استریت رهبر این تغییرات بودند: کل مبلغ سرمایه گذاری در بورس نیویورک در سال 2013 برابر با رقم 16 میلیارد و 600 دلار بوده است.
بازار سهام هنوز هم وظیفه اصلی خود یعنی جمع آوری سرمایه برای شرکت‌ها را بر عهده دارد؛ اما موفقیت آن در این زمینه منجر به نقش جدیدی برای آن شد. به عبارتی اتفاقی در بازارهای سهام افتاد که باعث تغییرات کلی در این بازار شد.
نقش بازار سهام: میلیاردرها و مامان باباها
با توجه به اینکه اندک اندک سهام به صورت تکه های کوچک و با قیمت های مناسب در دسترس همگان تبدیل شد، بازار سرمایه از این طریق افراد طبقه متوسط جامعه را به مهمانی سرمایه داری دعوت کرد. بازار سهام دیگر تنها مکانی برای افراد ثروتمند نبود بلکه اکنون دیگر پدرها و مادرهای کارمند نیز می توانستند در بازار سهام خرید و فروش کنند. این اتفاق، تغییری شگرف در بازارهای سهام به وجود آورد.
نقش بازار سهام: و آن‌ها خریدوفروش می‌کنند
در سال 2007، 65 درصد از افراد بالغ آمریکا مالک سهام بوده اند، این در حالی است که در زمان شروع رکود بزرگ آمریکا در سال 1929 این عدد در حدود 16 درصد بوده است. این موضوع به معنای آن است که بازارهای سهام دیگر فقط جایی برای جمع آوری سرمایه برای شرکت ها نیستند. آن‌ها در همه جای جهان توسعه یافته، برای خانواده ها درآمدهای اضافی ایجاد می کنند. این روند به طور مشابه در همه بورس ها ازجمله بورس اوراق بهادار تهران نیز در حال وقوع است؛ امروز بازارهای سرمایه نه تنها جایی برای افراد ثروتمند، بلکه افرادی با درآمد کم نیز به این بازار رو آورده‌اند.
نقش بازار سهام: بیمه اجتماعی آینده
یکی دیگر از وظایفی که بازار سهام به عهده گرفته است فراهم آوردن امنیت اجتماعی است. مطمئناً، شما نمی توانید چنین وظیفه ای را در اساس نامه هیچ یک از بورس های توسعه یافته پیدا کنید، اما این موضوع به یک وظیفه برای بورس های بزرگ نظیر بورس آمریکا تبدیل شده است. می‌خواهید علت آن را بدانید؟
برنامه‌های بازنشستگی در بورس های بزرگ
برنامه های بازنشستگی کارفرمایان یکی از اصلی ترین ابزارهای بازنشستگی نیروی کار در دنیای پیشرفته امروز است. برنامه های بازنشستگی به یک دلیل ساده باید وجود داشته باشند: برنامه های بازنشستگی دولتی و ملی (برای مثال برنامه بیمه امنیت اجتماعی در آمریکا) آن‌قدر ناچیز هستند که هرکسی که تنها بر روی آن ها حساب باز کند در زمان بازنشستگی چیزی برای خوردن نخواهد داشت (غم‌انگیز است اما واقعیت دارد). این روندی است که در همه جای دنیا و در اقتصادهای پیشرو در حال اتفاق است. قدرت اقتصادی دولت‌ها روز به روز کمتر می شود و این شرکت‌ها هستند که باید بسیاری از وظایف قدیمی و سنتی دولت ها را به دوش بکشند. یکی از این وظیفه ها همین برنامه های بازنشستگی است که امروزه در بورس های پیشرو، شرکت ها از طریق برنامه های بازنشستگی آن ها را پیش می‌گیرند.
درواقع برنامه های بازنشستگی کارفرمایان وجوهی را که از نیروی کارشان جمع می‌کنند در بازار سهام سرمایه گذاری می‌کنند.
برنامه‌های بازنشستگی همه از معلمان کالیفرنیا آمریکا تا افسران پلیس تورنتو کانادا و کارکنان IBM در انگلستان همه در بازار سهام سرمایه گذاری می شوند. این برنامه های اصطلاحاً سرمایه گذاران حقوقی نامیده می شوند و پولی که آن‌ها به بازار می آورند متناوب است. برای مثال برنامه معلمان کالیفرنیایی بیش از 180 میلیارد دلار دارایی دارد!
هیوستون (به‌جای آن نیویورک)، ما با یک مشکل مواجه شده‌ایم
این که وجوه حاصل از پس انداز افراد برای دوران بازنشستگی توسط کارفرمایان در بورس سرمایه گذاری می شود به معنای آن است که اکنون بسیاری از خانواده های طبقه متوسط دو بار در بازار سهام سرمایه گذاری می‌کنند:
یک بار به عنوان سرمایه گذاران حقیقی و یک بار از طریق برنامه های بازنشستگی شان.
در واقع آن ها از دو طرف برای داشتن آینده ای راحت و خوب به بازار سهام وابسته هستند.
