بانک و صنعت، این در حالیست که دو قطبی بودن خودروسازی در ایران لزوما اتفاق بدی نیست و نمی‌تواند به معنی انحصاری شدن تولید در این دو قطب باشد.
بررسی کشورهایی که صنعت خودروی آنها در دنیا اسم و رسمی پیدا کرده، ما را به این نتیجه می‌رساند که قطب‌های خودروسازی در این کشورها متعدد نیستند. در دنیا خودروسازان به سمت این می‌روند که خودروسازان بزرگ ادغام شوند و پلتفرم مشترکی داشته باشند و به این ترتیب هزینه‌های خود را کاهش دهند. با توجه به منابع و امکانات محدودی که ما داریم، در کشور ما ایجاد قطب سوم توجیه اقتصادی ندارد. برخی مسئولان تمایل دارند این موضوع در مناطق آزاد محقق شود ولی چون توجیه اقتصادی ندارد، این طرح روی کاغذ مانده و پا نگرفته است. از طرفی درست است که ایران‌خودرو و سایپا سهم بزرگ‌تری در بازار خودرو دارند ولی اینطور هم نیست که اگر دیگر خودروسازان مثلا گروه بهمن یا مدیران خودرو یا دیگران بخواهند سهم بیشتری از بازار بگیرند و تبدیل به قطب بزرگ‌تری شوند، ایران‌خودرو و سایپا مانع شوند. ما اکنون هم از نظر تعدد خودروساز در وضعیت نامناسبی نیستیم که تصور کنیم حتما باید یک قطب جدیدی راه‌اندازی کنیم و با این کار فضای تولید رقابتی‌تر می‌شود. اگر ما همین تعداد خودروسازی که داریم را خوب مدیریت کنیم، می‌توانند فضا را رقابتی کنند و صنعت خودروی ما را ارتقا دهند و رضایت مردم را هم جلب کنند.
