به گزارش پایگاه تحلیلی خبری بانک و صنعت به نقل ازسازمان میراث فرهنگی وگردشکری، دکتر بهمن نامورمطلق، معاون صنایع‌دستی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری روز دوشنبه 22 آذر در گردهمایی ملی دانش آموختگان و دانشجویان صنایع‌دستی و هنرهای سنتی و رشته‌های مرتبط در دانشگاه الزهرا (س) گفت: «از روز اولی که من به عنوان معاون صنایع دستی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری انتخاب شدم این باور وجود داشت که مهمترین سرمایه صنایع دستی دانشجویانی هستند که سال‌ها عمر خود را در این حوزه گذاشته‌اند. متاسفانه بسیاری از دانشجویان این حوزه بعد از فارغ‌التحصیل شدن در رشته‌های دیگر مشغول به کار می‌شوند، در واقع این مسئله بزگترین پرت سرمایه است.»
او با تأکید بر اینکه باید با برگزاری مستمر چنین جلساتی، شرایطی فراهم شود تا هنرجوی رشته صنایع دستی در رشته خود مشغول به کار شود گفت: «شیوه آموزش گذشته دیگر جوابگو نیست و باید روی دانشگاه‌ها متمرکز شویم. ما معتقدیم بدون دانش، صنایع دستی ابتر خواهد بود، در نتیجه نیازمند تعامل با دانشجویان هستیم.»
نامورمطلق نبود اعتبار، ناهماهنگی بین سازمان‌ها، نبود رابطه‌ای نظام‌مند و... از جمله مشکلات پیش روی این حوزه دانست و گفت: «شما دانشجویان رشته صنایع دستی سرمایه‌های بزرگ حوزه صنایع دستی هستید، در نتیجه باید با بهبود روندها شما را حفظ کنیم. این ارتباط ایجاد شده است وامیدواریم که تداوم پیدا کند.»
نیازمند نسل جدیدی از فعالان حوزه صنایع دستی هستیم
او افزود: «صنایع دستی بدون خلاقیت منجمد و بدون دانشگاه ابتر و منسوخ است. ما نیازمند نسل جدیدی از فعالان حوزه صنایع دستی هستیم، این نسل جدید می‌تواند از کانال دانشگاه‌ها شکل بگیرد. البته یه هیج وجه منکر روش‌های سنتی نیستیم زیرا رویکرد ما با مسائل مختلف سلبی نیست و همیشه رویکردی ایجابی داشتیم. در نتیجه باید علی‌رغم حفظ روش‌های سنتی از طریق تعامل با دانشگاه‌ها نسل جدیدی در صنایع دستی تربیت کنیم.»
فعالان حوزه صنایع دستی باید به بزرگترین سرمایه ملی تبدیل شوند
معاون صنایع دستی سازمان میرزاث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری افزود: «ما به دنبال این هستیم که دانشجویان، مدیران کارگاه‌های خودشان باشند، با دانشی که اندوخته‌اند کسب و کار راه بیاندازند و در حوزه تخصصی خود تولید ثروت کنند تا با استفاده از دانش و خلاقیت به نیازهای مردم و جامعه پاسخ دهند و درحالی که به ثروت ملی می‌افزایند، خود نیز به بزرگترین سرمایه ملی تبدیل شوند.»
او با تأکید بر این نکته که دانشجویان صنایع دستی باید خطرپذیری را بر خطرگریزی ترجیح دهند گفت: «خطرپذیری یکی از ملزومات کارآفرینی است، نظام دانشگاهی ما باید دانش‌آموختگانی خلاق، خطرپذیر، مدیرو کارآفرین تربیت کند. زیرا در این صورت می‌توانیم به آینده رشته صنایع دستی امیدوار باشیم.»
نامورمطلق ادامه داد: «صنایع دستی کشور نیاز به دگرگونی‌های اساسی در 3 حوزه تولید، ترویج و تجارت دارد و این مسئله جز به دست دانشجویان و دانش‌آموختگان میسر نمی‌شود. دانش آموختگان این حوزه تنها نباید به تولیدات فردی و فاخر فکر کنند بلکه لازم است کسانی هم به تولید انبوه و کاربردی توجه کنند و به اشتغال زایی و ارزآوری بیاندیشند. همچنین لازم است به زیبایی‌شناسی اصیل ایرانی توجه داشته باشند. چرا که هویت ما در گرو همین زیبایی‌شناسی است.»
او افزود: «صنایع دستی کشور در انتظار نسلی است که بتواند با ذائقه‌شناسی و طراحی متناسب، پاسخگوی زیبایی‌شناسی ایرانی‌ها و خارجی‌ها باشد. باید فعلان این حوزه نگاهی کلان داشته باشند و پیش از تولید وضعیت فروش و تجارت را بررسی کنند، زیرا مسئله فروش یکی از مشکلات اصلی این حوزه است.»
ترویج روحیه کارآفرینی فقط در دانشگاهی امکان‌پذیر است
او از دانشجویان خواست با بهره‌گیری از فن‌آوری‌های نو و تازه، همواره به فکر توسعه و پیشرفت باشند تا با اندیشه و خلاقیت فرصت‌های تازه بیافرینند.
معاون صنایع دستی سازمان میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری با اشاره به دانشگاه‌های نسل سوم و چهارم گفت: «دانشگاهی کارآفرین است که بتواند کارآفرین تربیت کند، ترویج روحیه کارآفرینی فقط در دانشگاهی امکان‌پذیر است که ارتباط خود را با مراکز تولید حفظ کند، این از شاخصه‌های دانشگاه نسل چهارم است. دانشگاه‌های دنیا نیز به سوی دانشگاه‌های کارآفرین تغییر هویت دادند و دانشجویان یاد گرفتند کارگروهی انجام دهند و موسسات خودشان را تأسیس کنند.»
او افزود: «امیدواریم با کمک شما دانشجویان نسل جدیدی در صنایع دستی ایجاد کنیم و روح تازه‌ای در صنایع دستی دمیده شود تا بتوانیم در حوزه صنایع دستی در جهان عرضه اندام کنیم.»
نامورمطلق هدف از برگزاری گردهمایی دانش آموختگان هنرهای سنتی و صنایع دستی را شرح داد و گفت: «ما در این کارگاه یک روزه می‌خواهیم به دانش آموختگان و دانشجویان حوزه صنایع دستی و رشته های مشابه بگوییم چگونه می‌توانند کارگاه خود را راه‌اندازی کنند. چه حوزه هایی از آینده روشن برخوردارند و قابلیت سرمایه‌گذاری دارند، دولت و نهادهای مالی چه امکاناتی را می‌توانند در اختیار کارآفرینان دانشگاهی قرار دهند، چه الگوها و تجربه‌های موفقی در این بخش وجود دارند و چگونه می‌توان هم با مراکز دانشگاهی و هم مراکز تولیدی تعامل سازنده و موثر برقرار کرد.»
