به گزارش پایگاه تحلیلی خبری بانک و صنعت ، در هنگامه ای که تنگناها بر اغلب اذهان و افکار سایه می‌افکند، سخن گفتن از فردایی روشن، گاه درشت گویی و یا توهم تعبیر می‌شود و پذیرش آن سخت و غیرقابل باور می‌شود. اما کیست که نداند همیشه بهترین روزها از دل شب‌های تاریک و سخت متولد می‌شود و آن کس از مزایای روز روشن بهره می‌گیرد که شب را با برنامه و ریاضت به سحر رسانده باشد و سایه ناامیدی را از خود دور کرده باشد.
واقعیت این است که امروزه بسیاری از صاحبان کسب‌وکار از تنگناها می‌نالند و فروغ و روشنایی کمتری برای آینده تجسم می‌کنند. در چنین حال و هوایی و در بحبوحه تنگناهای اقتصادی و تداوم تحریم‌های جهانی، "نمایشگاه تراکنش ایران" (ITE) از یک راهبرد بلند پروازانه (تبدیل ایران به مرکز ثقل فناوران صنایع مالی و بانکی منطقه)و رویکردی به شدت سخت در دل یک اقتصاد و تفکر دولت (توسعه کسب‌وکارهای بخش خصوصی در عرصه فناوریهای نوین صنایع مالی و بانکی) سخن می‌گوید. در این خصوص در فرصت‌های بعدی مفصل سخن خواهیم گفت و با دلایل روشن بیان خواهیم کرد که این راهبرد و رویکرد رؤیا نیست ولی تحقق آن سخت است و با تدبیر و صبوری می‌توان گام به گام به این آرمان نزدیک شد. اما در این مجال به اختصار نکاتی را بیان می‌کنیم.
مأخذ راهبرد ITE، سند چشم‌انداز 1404 نظام است که مطابق آن می‌بایستی ایران در 8 سال آینده به رتبه اول کشور‌های منطقه از جهات اقتصادی، علمی، فناوری و ... تبدیل شود. این آرمان محقق نخواهد شد مگر اینکه از جزء تا کل، از یک نمایشگاه گرفته تا یک سیاست کلی، چنین هدفی را فراموش نکنند.
گرچه به خوبی می‌دانیم بیش از 12 سال از مقطع سند چشم‌انداز 20 ساله را پشت سر گذاشته‌ایم ولی در مسیری که ما را گام‌به‌گام به آن نزدیک کند، به‌ندرت حرکت کرده‌ایم و نگرانی‌ها برای عقب ماندن ایران از قافله فناوری و رتبه برتر منطقه، تاروپود هر ایرانی با غیرتی را متأثر ساخته است. با این وجود سخن از ناامیدی و دست شستن از این حق طبیعی، نه تنها روشنفکرانه و مسئولانه نیست بلکه گناهی غیرقابل بخشش است. درست است که بی‌تدبیری‌ها در طول سال‌های اخیر رشد منفی اقتصادی را رقم زد و تورم و رکود توأمان را فراگیر کرد، همچنین به خوبی می‌دانیم عدم توفیق در تولید صنعتی و فناوری و جذب سرمایه‌گذاری خارجی، کشور را از مسیر توسعه و رشد اقتصادی، علمی و فناوری دور ساخته است. با این وجود مگر قرار است با همین فرمان، روند رو به نزول را پیش گیریم؟ جلوی ضرر را هر وقت بگیریم به نفع است.
فراموش نکنیم این کشور با وجود همه کاستی‌ها، از ظرفیت‌های منحصر‌به‌فردی همچون موقعیت جغرافیایی، جمعیت، تولید ناخالص ملی، عِده و عُده متخصصان، ظرفیت بالای گردشگری، ظرفیت روبه‌رشد فعالیت‌های مالی و از همه مهم‌تر حوزه‌های بکر برای سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی برخوردار است.
اما از همه این‌ها مهم‌تر، خودباوری و اعتماد به نفس و تلاش سخت برای تغییر شرایط کشور می‌تواند بزرگ‌ترین، بهترین و مؤثرترین سرمایه اجتماعی برای رسیدن به اهداف بلند سند چشم‌انداز 1404 باشد. تا زمانی که به چنین باوری نرسیم و منافع خود را از دل منافع ملی جستجو نکنیم، هیچ ظرفیت بالقوه‌ای را بالفعل نخواهیم کرد و هیچ بذر امیدی به جوانه مبدل نخواهد شد.
و صد البته صرف یک باور بدون اتخاذ رویکردی مناسب، تنها یک توهم، رویا و خوش خیالی است. تبدیل ایران به قطب منطقه می‌بایستی از مسیر توسعه کسب‌وکارهای بخش خصوصی بگذرد. باید تمام همت‌مان معطوف به بهبود محیط کسب‌وکار باشد. بر این مبنا رویکرد ITE چیزی جز ایجاد فرصتی برای کسب‌وکارهای بخش خصوصی در عرصه فناوریهای صنایع مالی و بانکی نیست. تحقق توسعه کسب‌وکارهای بخش خصوصی نیز حداقل در گرو دو موضوع اساسی است:
1- تعامل با بخش دولتی برای گره‌گشایی از موانع و تنگناها
2- بهره‌گیری از تجربیات جهانی، شفاف‌سازی فرایندهای کسب‌وکار و پرهیز از رانت‌های پنهان و فسادانگیز
لازم است همه با هم شرایطی را در بازار فراهم سازیم تا صرفاً کیفیت و قیمت محصولات و خدمات تعیین کننده باشد. پناه بردن به رانت‌های پنهان توسط بخش خصوصی، ضررش از تفکر همه چیز را دولتی کردن، کمتر نیست.
هر دو به گونه‌ای مانع از شکل‌گیری خلاقیت‌ها، توانمندی‌ها و ... می‌شود و مفسده‌های فراوانی را ایجاد می‌کند.
هر اقدامی از جمله نمایشگاه ITE باید بتواند به سهم خود توانمندی‌های بالفعل بخش خصوصی را در یک محیط شفاف عرضه کند و بازاری رقابتی را شکل دهد و آن کس که در میدان رقابت از جهات مختلف کیفیت، قیمت و خدمات سرآمدتر است، سهم بیشتری از بازار فناوری را کسب کند.
جهد برکش تا تماشایت کنند تا که نتوانند حـاشایت کنند
محمد مراد بیات
