به گزارش پایگاه تحلیلی خبری بانک و صنعت ،روزنامه اعتماد نوشت: تمرکز گزارش بر دریاچه معروف ارومیه است، نویسنده گزارش در ابتدا ذکر کرده است: برای حس کردن اثر تغییر اقلیم باید آن را ببینید، هیچ جایی بهتر از دریاچه ارومیه نمی‌تواند این تاثیر را نشان دهد، دریاچه‌ای که زمانی ششمین دریاچه نمک دنیا بود و اکنون 90 درصد آبش را از دست داده است. کشاورزان بیشتر آب دریاچه را برای آبیاری استفاده کردند، اما افزایش دما، نقش مهم‌تری را در این میان بازی کرده است. خاورمیانه، جایی که این تاثیر را به خوبی در آن می‌توان دید. این اثر را نه‌تنها در ارومیه، که در دریاچه آرال قزاقستان و ازبکستان هم می‌شود دید.
در گزارش تصویری که از کشتی‌های به گل نشسته دریاچه ارومیه، دریاچه خشک بختگان که زمانی خانه فلامینگوها و پرندگان مهاجر بود، مرد ماهیگیری که بعد از خشکی هامون کارش به جمع کردن بوته‌های گز رسیده تا بتواند امرار معاش کند، ترک‌های زمین خشک گاوخونی، روستاهای خالی از سکنه حاشیه خلیج فارس، اراضی خشک زابل و سواحل بوشهر گرفته شده همگی بر خشکی عظیم و وسیعی صحه می‌گذارند که ایران را در میان گرفته. آکو سالمی، عکاس ایرانی این عکس‌ها، به میان مناطقی رفته که بیابانی شده‌اند، تالاب‌هایی که زمانی از آب تر بودند.
بیابان قلمرواش را در گاوخونی اصفهان گسترش داده، کشاورز و ماهیگیری که معاش‌شان به آب می‌رسید، حالا باید بوته‌های خار جمع کنند و بفروشند. تغییر اقلیم و گرم شدن هوا در خطه جنوبی کشور اثراتی به مراتب شدیدتر به همراه دارد، آنقدر که آینده زندگی دختربچه‌های دوقلویی که در ساحل بوشهر در حال آب‌بازی‌اند از نگاه عکاس گزارش با تردید همراه است. سالمی معتقد است تحقیقات اخیر برآورده کرده است تا سال 2070 زمانی که همین دختربچه‌ها به میانسالی رسیده‌اند، امواج داغ دریای جنوب آنقدر غیرقابل تحمل است که زندگی در حاشیه دریا را با سختی همراه می‌کند. در این گزارش به معاهده پاریس و مغایرت تصمیم ترامپ، رییس‌جمهور امریکا با این معاهده هم می‌پردازد و می‌گوید: غمگین‌ترین مساله در این میان این است که آدم‌هایی که در این گزارش به تصویر کشیده شده‌اند، تقریبا هیچ ارتباط و تاثیری با گرمایش جهانی ندارند.
انتشار گازهای گلخانه‌ای از سوی ایران کمتر از نیمی از آنچه امریکا انتشار دارد، تخمین زده‌شده. این در حالی است که رییس‌جمهور ترامپ در هفته گذشته دستورات اجرایی مبنی بر برگشتن به حالت پیش از تعهدات پاریس در امریکا را امضا کرد. روستاییانی که در عکس‌ها نشان داده شده‌اند، قربانیان گرمایش زمین و تغییر اقلیم محسوب می‌شوند، نه مسببانش. اما بعدترها، در سال‌های دورِ آینده، به عکس‌های امروزمان به عنوان به‌جامانده‌های تاریخی دوره‌ای نگاه می‌کنیم که ما هنوز قدرت تغییر آینده را داشتیم و کاری نکردیم.
