به گزارش پایگاه تحلیلی خبری بانک و صنعت به نقل ازروابط عمومی بیمه خاورمیانه، بیمه چتر اجتماع است وقتی باران ببارد و سایه‌بان آن است وقتی آفتاب شدید باشد. بیمه انعطاف و لبخند و همکاری است و موارد متعدد دیگری از نقش‌ها و مفاهیمی که در ذات بیمه‌ها وجود دارند.
بیمه قبل از اینکه به عنوان قراردادی بین دو طرف باشد در اذهان شکل گرفته است. خواسته‌ای است که یک جامعه دارد ولی از آن خبر ندارد، پس باید او را با خبر کرد، صدایش زد و خواسته‌اش را بیدار کرد تا بیمه را از اینکه به قول خبرگانِ فروش محصولی "فروختنی" باشد، به محصولی خواستنی‌تر و خریدنی تبدیل کنیم.
این یک مسیری است که به تنهایی نمی‌توان طی کرد. سرعت تحولات به میزانی است که جلوی تغییر شرایط را نمی‌توان گرفت و باید همگام با این جوامع متکامل، بیمه‌ها را هم کامل کنیم و یا تغییر دهیم. شاید اولین نکته‌ای که باید در این مسیر در نظر داشته باشیم این باشد که تغییر به معنای تردید در گذشته نیست. به معنای مردود بودن اقدامات قبلی نیست. تغییر یا اصلاح به معنای فهم آینده است و چون بیمه قرار است آینده را پوشش دهد، آینده را تضمین کند، باید امروز در آینده باشد. باید امروز بیست سال بعد را دیده باشد. اینکه می‌گوییم نمی‌شود و در ایران جواب نمی‌دهد، به این معناست که راهی برایش پیدا نکرده‌ایم و پیش از آن شاید تلاشی هم نکرده‌ایم و اصلا نخواسته‌ایم.
ما آنجایی هستیم که زندگی هست. ما آمده‌ایم که این خواسته‌ها باشیم. اینکه شما دوست داشته باشید آینده را برایتان ترسیم کنیم و با رسیدن به این آینده‌ها که به مرور فرا می‌رسند هم به وظیفه و علاقه خود عمل کرده باشیم و هم رضایت‌مندی را در جامعه توسعه بدهیم. یک جامعه پیشرفته قطعاً جامعه‌ای است که رضایت‌مند است و در زمان حال حس راضی‌بودن و به دنبال بهتر گشتن را دارد.
امروز باید از خود بپرسیم که آیا راضی هستیم؟ اگر پاسخ مثبت است باید به دنبال حفظ آن باشیم و برای بهتر شدن تلاش کنید. بهتر شدن هر فرد، بهتر شدن جامعه را به دنبال دارد. اگر پاسخ منفی باشد، باید در ابتدا بیاندیشیم و این اندیشیدن شاید مدت‌ها طول بکشد ولی در نهایت راه‌هایی به اتفاق می‌یابیم و تلاش می‌کنیم تا پاسخ‌های مثبت بیشتر شوند و اذهان رضایت‌مندتر باشند.
