بانک و صنعت، در کشور ما فاصله طبقاتی میان مردم بسیار است. حجم اندکی از مردم قادر به تامین ضروریات زندگی خود هستند و اگر دقت کنیم خیلی‌ها هنوز از داشتن مسکن به عنوان بدیهی‌ترین نیاز خود بی‌بهره‌اند. از طرفی یک‌سری طرح‌ها هم بدون برنامه و سیاست‌گذاری درست برای تامین اینگونه خواسته‌ها در نظر گرفته می‌شود که در نهایت مانند طرح مسکن مهر بلاتکلیف باقی می‌ماند.
یکی از موضوعاتی که اخیرا همزمان با حادثه پلاسکو مطرح شده، رسیدگی به وضعیت بیمه‌ای مردم و کسانی است که یک کار و کاسبی با وجود بروز اتفاقات و حوادث پیش‌بینی نشده راه‌اندازی می‌کنند که در ماه‌های اخیر به کرات در اخبار از آنها می‌شنویم مردم حاضر به پرداخت حق بیمه نیستند. البته این موضوع نیز با مساله معیشتی مردم ارتباطی تنگاتنگ دارد. مشخصا مردمی که به قول خودشان نان شب ندارند یا در تامین کوچک‌ترین نیاز خود عاجز مانده‌اند، به عبارتی دغدغه تامین نیازهای روز خود را دارند، فرصتی برای پرداختن به آینده نخواهند داشت. به نظر می‌رسد دولت می‌تواند وضعیت معیشتی مردم را با چند اقدام اساسی سامان ببخشد:
1. فاصله طبقاتی مردم و اختلاف سطح درآمدها را با گرفتن مالیات از میان بردارد.
2. بر بودجه‌های عمومی و مصرف آن دقت و نظارت بیشتری به خرج دهد.
3. دایره خود را کوچک‌تر سازد و تنها به کار نظارت بپردازد.
4. درآمدهای مالیاتی را صرف خدمات عمومی کند و از مصرف آنها در امور غیرضروری بپرهیزد.
5. به بخش خصوصی اختیار و فرصت بیشتری برای ارائه توانمندی‌های آن داده شود.
