به گزارش خبرنگار پایگاه تحلیلی خبری بانک و صنعت، . هدفگذاری سیاست‌گذاران و برنامه‌ریزان پولی و بانکی بر این بود که نرخ سود بانکی پایین بیاید تا کمکی باشد به تحرک اقتصادی و تولید و همچنین رشد تقاضا، اما کاهش نرخ سود درحالی بود که بانک‌ها نمی‌توانستند همزمان با آن وضعیت نابه‌سامان خود را بهتر کنند از اینرو کاهش نرخ سود با مقاومت نظام بانکی روبه‌رو شد و گرچه نرخ تورم کاهش پیدا کرد اما شرایط رکودی هم نتوانست تقاضا برای اعتبارات بانکی را افزایش دهد بنابراین نرخ سود بانکی گرچه اسما کاهش پیدا کرد اما به‌صورت واقعی کاهش پیدا نکرد. از طرفی فاصله نرخ سود استقراض با نرخ سود ثابت نشان از این داشت که بانک‌ها در نرخ سود استقراض تغییری ایجاد نکردند. به همین دلیل گرچه برنامه‌ریزان قصد داشتند نرخ سود کمکی به تولید باشد اما نه تولید به اهداف واقعی خود از نرخ سود کاهش یافته دست پیدا کرد، نه بانک‌ها به‌دلیل مشکلات خود آن را به‌طور کامل عملیاتی کردند و نه از سوی دیگر، تقاضایی برای اعتبارات بانکی همزمان با کاهش نرخ سود ایجاد شد. به همین دلیل با محقق نشدن اهداف دولت از کاهش نرخ سود، کاهش نرخ سود توسط دولت متوقف شده یا شاید پس از بررسی‌های نهادهای پولی دوباره به جریان بیفتد.
